Waarom je partner nooit precies hoort wat je zegt

Heb je weer eens het gevoel dat je tegen de muur zit te praten? Dat klopt. Want in principe hoort die grote liefde van je amper wat je zegt. Zeker als je het hebt over hoe je je voelt.

Er is een cliché dat zegt: “Mannen luisteren niet.” En zoals bij veel clichés zit er een kern van waarheid in — maar niet op de manier die je misschien denkt. Verrassend genoeg willen ze soms wel luisteren naar je, maar kunnen ze het echt niet.

Uit onderzoek blijkt dat mannen gemiddeld minder goed luisteren als het gesprek over emoties of relatieproblemen gaat.

Niet omdat ze het niet willen, maar omdat ze:

Sneller overprikkeld raken bij emotionele intensiteit,
Vaak minder geoefend zijn in het herkennen van onderliggende gevoelens,
Eerder geneigd zijn om te willen ‘fixen’ in plaats van te luisteren.
Kortom: ze horen je wel, maar weten niet altijd wat ze precies moeten horen — of wat ze ermee moeten doen. Mannen zijn praktisch, die willen er iets mee kunnen en dan door.

We horen vooral wat we verwachten te horen. En dat geldt voor iedereen — in relaties, op werk, met vrienden.

We luisteren met onze filter aan. En die filter is opgebouwd uit:

Ons humeur
Eerdere ervaringen
Aannames over de ander
En vooral: wat we zelf willen horen en willen antwoorden

Op welk moment van de dag je iets belangrijks vertelt, maakt nogal uit. Het is alsof je allebei een andere versie van de ondertiteling aan hebt staan. Mannen en vrouwen De meeste mensen luisteren om te reageren, niet om te begrijpen. Dat doen we allemaal. We denken tijdens het luisteren al na over ons antwoord. En dus zijn het niet alleen de mannen die zich hier schuldig aan maken, maar ook wij vrouwen. We denken altijd na over wat wij zelf weer gaan zeggen: de meeste mensen denken vooral aan zichzelf. En dus horen we niet goed wat die ander zegt. We doen het niet expres, we doen het met name omdat we niet knullig over willen komen. Daarom vinden we het al nodig om na te denken over ons antwoord. In relaties zie je dat als mensen praten, de ander vaak al “aan het wachten is tot-ie zelf mag.” Dat is geen onwil, dat is gewoon hoe ons brein werkt. We zijn geneigd om alles terug te koppelen aan onszelf.

Je partner wil je meestal wel horen – gelukkig maar. Maar het zijn ook maar gewoon mensen, hè. Met een eigen filter, vol ervaringen, humeuren en aannames. We hebben ook allemaal altijd een oordeel klaar, of een mening. We vinden dat je dit moet doen, punt. We luisteren niet meer echt en vragen ook niet verder. Zonde, toch? Het kan geen kwaad om je daar nu wat meer bewust van te zijn.

Dus de volgende keer dat je denkt: “Waarom luistert hij/zij niet?”, vraag dan eens: “Snap je wat ik bedoelde te zeggen?”
Je zou weleens verbaasd kunnen zijn over het antwoord.