‘Toch is hij de man die ik altijd voor mijn dochter droomde.’
De band die Nicky met haar dochter had is sinds de komst van deze meneer dramatisch veranderd.
‘Ze zegt dat ze gelukkig met hem is en zo ziet het er eigenlijk ook uit. Alleen is er iets veranderd in de relatie die ik zelf met mijn dochter heb, en wat dat ook precies is, het geeft me een onbestemd gevoel. De band die we hadden was heel hecht. Ik was altijd de eerste die ze in vertrouwen nam en soms vertelde ze me zelfs dingen waarvan ik me afvroeg of ik die überhaupt wel moest horen. Dat ik niet meer de eerste ben met wie ze haar leven deelt, zit me niet dwars. Ik zou het zelfs niet gezond vinden als dat wel nog zo zou zijn en dat meen ik oprecht. Alleen is er nu iets waardoor ik me niet meer op mijn gemak voel als ik ze met z’n tweeën zie. Alsof ik te gast ben in mijn eigen huis en een beetje op mijn tenen moet lopen.
Ze is niet de onbevangen en spontane dochter die ik ken, als ze met hem is. Ze is heel erg gericht op hem waardoor mijn man en ik het gevoel krijgen er maar een beetje bij te hangen. Soms zitten we midden in een verhaal en dan haakt ze opeens af omdat ze hem begint aan te halen of bij hem op schoot kruipt. ‘Verliefdheid’, riepen we in het begin nog. Maar na verloop van tijd vonden we het vervelend worden om opeens niet meer mee te doen aan tafel. We hebben er een paar keer iets van gezegd in de trant van ‘hé, we waren iets aan het vertellen’. Er werd ‘sorry’ gezegd en daar bleef het bij.
Vorige week had ik haar aan de telefoon. Ik had drie dagen daarvoor al een keer gebeld, maar ze nam niet op. De dag erna kwam er een appje dat ze helemaal vergeten was om terug te bellen en dat ze dat straks zou doen. Dat straks duurde nog twee hele dagen. Ons gesprek liep niet. We wisselden informatie uit maar deelden geen gevoelens. Ik betrapte mezelf erop dat ik te veel ging praten – zo ongemakkelijk voelde ik me. En toen moest ze opeens ophangen voor een meeting en was ze weg.
Is dit de schoonzoon die er in feite niet op zit te wachten om bij zijn schoonouders op te moeten draven en wil onze dochter hem hierin sparen of tegemoetkomen? Voelt mijn dochter zich ongemakkelijk omdat ze bang is dat wij de verkeerde dingen doen of zeggen? Is ze bang dat we niet voldoen? We krijgen onze vinger er niet achter en we weten ook niet hoe we dit aan zouden moeten kaarten. Want als ik haar vraag of het goed met haar gaat zegt ze altijd dat het zelfs ‘heel erg goed’ gaat. En als ik voorstel om weer eens als vanouds met z’n tweetjes af te spreken zegt ze dat we dat zeker snel een keer doen, maar het komt er nooit van.’
Nicky’s naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
