Sinds een leeg blikje en een klein plastic flesje 15 cent statiegeld opleveren, is het een puinhoop in de stad en is het nog een hele kunst om ergens een prullenbak te vinden die niet overhoop gehaald en uit elkaar gesloopt is. De voorpanelen van de grijze containers, die met een slotje in het gareel zouden moeten worden gehouden, bungelen erbij. De blauwe zakken zijn kapotgescheurd en de inhoud ervan ligt grotendeels op de stoep en werkt als een magneet voor het dumpen van nóg meer afval en voor ratten en meeuwen. De statiegeldmaffia schuimt, gewapend met grote plastic tassen aan het stuur van hun fiets, de straten af op zoek naar een afvalbak die nog intact is, want alleen daar kan er mogelijk nog gescoord worden.

Sinds statiegeld, is het een rotzooi

Om deze chaos en meer ongedierte te voorkomen, kwam het stadsbestuur met een ludieke oplossing: de speciale statiegeldbak. Dit knalgele gedrocht werd ontworpen met het idee om statiegeldverzamelaars op een makkelijkere, schonere en vriendelijkere manier flesjes en blikjes te laten verzamelen. Voor dat doel zijn de bakken voorzien van een klep waarmee de inhoud in een handomdraai kan worden gepakt zonder diep in de viezigheid te hoeven graaien of de hele vuilnisbak overhoop te halen of te slopen. Maar liefst tachtig flesjes en blikjes passen erin, en die worden ook nog eens – mits het regent – met regenwater afgespoeld waardoor de boel niet zou gaan stinken.

De statiegeldmaffia is los

Tot zover de theorie van de bak die een icoon in de stad had moeten worden – vergelijkbaar met de rode brievenbussen nog wel, zo had de ontwerper bedacht. Maar de praktijk is zoals zo vaak toch anders. Want natuurlijk gaat er geen hond op zoek naar een statiegeldbak voor zijn lege colablikje of waterflesje. En natuurlijk wordt er – heel anders dan de bedoeling was – ook nog steeds leeg goed in de gewone prullenbakken gedumpt, waardoor die ook nog steeds worden omgespit en leeggehaald. Want dat is hoe dan ook een bezigheid die lucratief genoeg is om je handen aan vuil te maken. Alleen aan poepzakjes hebben de graaiers een hartgrondige hekel. Daarom werden er her en der briefjes op de afvalbakken geplakt met de tekst:

‘Geen poepzakjes!!’

En dat was bloedserieus.