Naakt­foto sturen is oké 

 

Als de ontvanger hem maar niet doorstuurt naar anderen, tenminste…

 

 

Ben jij het met bovenstaande stelling eens? Ik twijfel. Want aan de ene kant denk ik, ‘Doe lekker wat je zelf wilt. Stuur die naaktfoto gewoon als je zeker bent van je relatie met de ontvanger. Why not?’ Maar ja, dat telt waarschijnlijk meer voor mensen van mijn leeftijd. Die zijn toch wat zekerder van hun relatie dan bijvoorbeeld tieners. Want hoe serieus is je verkering eigenlijk als je 14 bent? En wat nou als je helemaal geen relatie hebt, maar gewoon verliefd bent. Toch nog gewoon doen? Ik weet het niet. 

 

Wat ik wel weet, is dat volgens het onderzoek ‘Seks onder je 25ste. Seksuele gezondheid van jongeren in Nederland anno 2017’ blijkt dat een op de acht jongeren onder de 25 wel eens een naaktfoto heeft gestuurd. En dat een derde van de jongeren wel eens een naaktfoto van een bekende heeft gezien. Ook bleek dat tien procent naaktfoto’s doorstuurde als ze deze ontvangen hadden. 

 

Heftige statistieken vind ik het. Maar hoe los je dit op? Nooit meer een naaktfoto sturen of juist de mensen aanpakken die de foto’s doorsturen? Daar heeft Antropologe Willemijn Krebbekx een interessant antwoord op. 

 

Vijftien maanden lang liep ze mee met vier verschillende middelbare schoolklassen binnen en buiten de randstad. Vier dagen in de week zat ze samen met de leerlingen in de les, ging ze mee op excursies, lunchte ze met hen en danste ze zelfs samen met de jongens en meisjes op schooldisco’s. Langzaam probeerde ze een band te krijgen met de klassen. Zo onderzocht ze hoe jongeren van verschillende afkomsten tegen seks aankijken. 

 

Tijdens haar onderzoek liep ze tegen een duidelijk voorbeeld van sexting aan. Willemijn Krebbekx: ‘Een veertienjarig meisje had een naaktfoto gestuurd naar haar ‘crush’. Hij stuurde deze door naar een vriendin van hem. En zo werd de foto naar meer en meer mensen doorgestuurd. Het meisje zat in de bank vlak voor me. Ik zag hoe andere kinderen over haar zaten te smoezen, achterom keken of hun telefoon pakten. “Wat is er met haar aan de hand?”, vroegen medeleerlingen zich af. Het meisje werd geïsoleerd en voor dom versleten. Haar vriendinnen lieten haar vallen. Ze stond in de pauzes alleen en maakte zich aan het einde van de dag direct uit de voeten. Het was haar eigen schuld, luidde het oordeel. Er waren ruzies, drama’s en gedoe, maar welgeteld duurde dat een week. Toen was het voorbij. Vijf maanden later vroeg ik het meisje hoe ze erop terugkeek. Ze antwoordde: ‘Heb je het daar nog steeds over? Ik was aan het puberen.” ‘

 

De boodschap van Krebbekx luidt dus als volgt: ouders en scholen moeten kinderen die naaktfoto’s sturen niet te snel veroordelen. Met het sturen van een naaktfoto is niks mis, het doorsturen is het probleem. Dus laten we dat aanpakken. 

 

Ik weet niet of ik mijn zoon of dochter later zou willen vertellen: “Naaktfoto’s sturen is prima, maar niet doorsturen als je er een terug krijgt.” Tegelijkertijd snap ik dat het probleem natuurlijk wel opgelost is als de privacy van de afzender meer wordt gerespecteerd. 

 

Nu ben ik dus heel benieuwd wat jij vindt van de resultaten en de boodschap van Krebbekx.

 

Danique is coördinerend redacteur bij Franska.nl. Haar vriend woont en werkt in het Londen. Zelf is ze gek op reizen, shoppen en wijn. Samen met haar broer woont ze in het hartje van Amsterdam.