Franska.nl

Mijn oude moeder voelt zich niet meer veilig in haar eigen huis

Voor de moeder van Marije brengen de donkere dagen voor kerst heel veel stress met zich mee en er is niemand die ingrijpt om dat op te lossen.

‘Het schemert als ik mijn telefoon hoor gaan. Als ik opneem hoor ik de angstige stem van mijn moeder. ‘Ze zijn er weer’, hoor ik haar zeggen en dan weet ik al hoe laat het is. Al een paar weken zorgt een aantal jonge jongens voor grote overlast in de buurt waar mijn moeder woont.

 

Het huis van mijn moeder ligt op een hoek, waar geen straatverlichting is. Een makkelijk doelwit voor hangjongeren die daar ongezien hun gang kunnen gaan. Het begon met het gooien van eieren. Mijn moeder snapte er niks van toen ze ’s ochtends naar buiten keek en de gele dooiers op haar ruiten zag. Wie doet er nou zoiets? Maar later die week werd er, toen het al donker was, opeens op de ramen gebonkt en daar schrok ze heel erg van. Ze hoorde wel stemmen en het geluid van een scooter maar ze durfde niet te gaan kijken.

 

Mijn moeder is een dame op leeftijd die sinds de dood van mijn vader alleen woont. Ze weet zich aardig te redden maar om haar heen is er de laatste jaren veel veranderd. De oude buren waar ze jaren naast woonde zijn overleden en andere oudere bewoners uit de straat zijn veelal verhuisd naar een zorgcentrum in de buurt. De nieuwe mensen in deze huizen kent ze nauwelijks. Daarom belt ze mij steeds als er weer eens wat gebeurt. Maar omdat ik zestig kilometer bij haar vandaan woon kan ik niet zoveel voor haar betekenen. Ik zeg iedere keer opnieuw dat ze de politie moet bellen als die gasten weer voor overlast zorgen, maar die zeggen doodleuk dat ze er niet zoveel mee kunnen.

 

Inmiddels is het steeds vroeger donker en begint het getreiter ook steeds eerder en wordt het grimmiger. Vaak staat er een groepje voor haar deur terwijl ze de motoren van hun scooter heel hard laten draaien. Of ze gooien met vuurwerk dat heel harde knallen geeft. Daardoor is mijn moeder continue gestrest en dat is zo zielig.

 

Van de week ben ik een avond bij haar blijven slapen in de hoop dat ik met die jongens in gesprek kon gaan. Bij de eerste knallen voelde je de ramen gewoon trillen. Meteen ben ik naar buiten gerend waar het blauw zag van de rook, maar toen ik het groepje aansprak dat in de buurt rondhing zeiden ze dat ze er niks mee te maken hadden. Daar geloofde ik natuurlijk helemaal niks van maar ik kon ook niet bewijzen dat ze het wel gedaan hadden.

 

In de verte hoorde ik wel het ronkende geluid van een scooter, dus misschien waren de daders er al vandoor. Na een tijdje wachten ben ik maar weer terug naar binnen gegaan en heb ik de politie gebeld, maar voor hen had het op dat moment weer geen prioriteit.

 

Het is zo zielig om mijn moeder zo bang in haar eigen huis te zien. Hoewel ik al heb voorgesteld dat ze een paar dagen bij mij komt logeren om op adem te komen weet ik dat dat toch geen oplossing is. Want hoelang gaat deze overlast nog duren?

 

Omdat de politie niets doet hebben die gasten de vrije hand en blijven ze rottigheid op straat uitvreten. Ze hebben de buurt gewoon in hun greep met de herrie van hun scooters en het vuurwerk. Het is toch te gek voor woorden dat een dame op leeftijd zich in haar eigen huis niet meer veilig voelt door het gedrag van een paar vervelende pubers?’

 

‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’