Kinderachtig, maar wel leuk
Rare woorden… je zegt ze een paar keer en ze zijn nooit meer weg te denken uit je dagelijkse communicatie. Een ander begrijpt er vaak niets van. En zeker niet van deze.
Rare woorden, ze schijnen in heel veel families voor te komen, dat merkte ik laatst toen ik dit geschreven had. Jeetje de reacties buitelden over elkaar heen.
Naast al die dingen die we voor de grap verkeerd zijn gaan zeggen en nooit meer kwijtraken uit onze dagelijks gangbare taal, hebben we er ook een stelletje overgenomen van kinderen. Helemáál handig, want die begrijpt echt niemand meer.
Peuseu: hoorden we van een Fins kindje, die een Peugeot zo noemde. Kostte z’n ouders best een tijdje om erachter te komen wat ie bedoelde. Dus heet zo’n auto bij ons tegenwoordig gewoon Peuseu.
Cabrinieri: Hoorden we in Toscane een stelletje spelende kindertjes naar hun ouders roepen: ‘Pappa! Mamma! CABRINIERI!’ Ze bedoelden natuurlijk carabinieri. Maar zo heten ze nu dus bij ons niet meer, die zeer belangrijke gendarmes. Ik moet elke keer als ik ze tegenkom oppassen, want die types kun je maar beter niet tegen je hebben. Toch is het me per ongeluk een paar keer ontvallen, terwijl ze het konden horen… oeps. Tot nu toe zonder dramatische gevolgen. Misschien denken ze gewoon dat ik het niet uit kan spreken…
- Hekkeloper: Overgenomen van m’n vader, zo noemde hij een helikopter toen hij klein was. Schattig toch?
- Pingeltie: Zo noemde m’n neefje een penalty. Pingeltie is natuurlijk veel leuker.
- Zitfebal: Jaja, het bestaat. Zit-voetbal.
- Hogedande: Overgehouden aan een liedje dat we vroeger nooit begrepen bleken te hebben. ‘Hoger dan de blauwe luchten en de sterretjes van goud, woont de vader in de hemel die van alle kind’ren houdt. Hadden wij enig idee wat we zongen… we kweelden gewoon de juf na.
- Abelement. Als je het snel uitspreekt snap je het meteen. Stond op een verlanglijst voor Sinterklaas: ‘Een abelement op de Donald Duck’. Je snapt wel wat het is nu hè?
En dan is er bij ons ook nog een super-merkwaardige uitdrukking overgebleven uit een grap van Johnny en Rijk (ken je nog wel hè?). Intussen wordt dit trouwens ook standaard gebezigd door een oud-collega van me. Als je met z’n tweeën in de auto zit, gebeurt het vaak dat de bijrijder zich ook met de navigatie meent te moeten bemoeien. En bij elk groen licht het bijvoorbeeld nodig vindt om even te melden dat het groen is. ‘Het is groen.’ Standaard antwoord bij ons in de auto: ‘Een kikker’.
En altijd dubbel liggen hè? Om precies dezelfde grap. Je zal er maar bij zitten op de achterbank tijdens een lange rit…
Door: Franska
