Franska.nl

Is dit nu wel of niet je familie?

Op kraambezoek bij de vrouw van de ex van je dochter… Lisette weet wel iets over samengestelde gezinnen.

Ik ging een oudroze babypakje kopen, kleine maat. Want ik ging samen met mijn dochter op kraamvisite bij haar ex, mijn ex-schoonzoon dus, en zijn vriendin. En hun nieuwe dochtertje.

 

‘Wat is de baby van u?’ vroeg de verkoopster, met wie ik een praatje maakte. Ik moest er even over nadenken. ‘Eh… ze is het halfzusje van een van mijn kleinzonen.’

 

Hoe heet dat? Een half-kleinkind? Een bij-kleinkind? Een bonus-kleinkind? We hebben er geen woord voor, al die nieuwe kinderen in samengestelde gezinnen die voor je gevoel toch ook een beetje bij je horen. ‘Nu zijn we familie’ stond op het geboortekaartje van deze nieuwe boorling. Dat was waarschijnlijk niet op mij gericht, maar het trof me wel.

 

‘Wat leuk dat u daar op kraambezoek gaat’, zei de verkoopster.

 

‘Ja,’ hoorde ik mezelf zeggen,

 

‘we zijn in onze familie nou zo vaak gescheiden dat we eindelijk weten hoe het moet.’
 

Er zit iets in. Destijds deden de vader van mijn kinderen en ik ons best om onze relatie goed te houden, na de scheiding. Het lukte redelijk, maar om te zeggen dat het helemaal ontspannen was, nee. Het was toch vaak een beetje op eieren lopen, en de kinderen voelden dat ongemak aan; ze vonden het niet zo prettig als we samen waren. Zoals de volgende generatie nu met elkaar omgaat, is in mijn ogen een soort 2.0 – een niveau hoger in relaxte vriendelijkheid en vanzelfsprekendheid.

 

Ik denk dat het te maken heeft met een soort basaal vertrouwen in mensen, inclusief je ex – dat ze er niet op uit zijn om je pijn te doen. Iedereen doet zijn best, iedereen worstelt en struikelt en maakt fouten en probeert het opnieuw en ja, natuurlijk raken we allemaal gekwetst.

 

Iedereen breekt vroeg of laat zijn hart. Haar hart. Onvermijdelijk. Niet iemands schuld. Gewoon Het Leven. Waarschijnlijk is het zelfs goed voor je, een gebroken hart – je kunt erdoor openbreken, in plaats van kapotgaan.

 

Als je helemaal opengebroken bent, voelt de hele wereld aan als je familie.