Franska.nl

‘Ik steun mijn dochters nieuwe levensstijl niet’

 

Elisabeth (46) is gelukkig getrouwd met Justin (48). Samen hebben ze een zoon (12) en een dochter (16). De dochter zit nog volop in de pubertijd en heeft besloten het roer om te gooien, tot ongenoegen van Elisabeth.

 

‘Onze dochter Sarah is altijd een lief en slim kind geweest. Zeker op de basisschool hebben we eigenlijk nooit problemen met haar gehad: ze was ontzettend leergierig en eigenlijk bijna nooit brutaal. Dat veranderde langzaamaan toen ze naar de middelbare school ging. Mijn man en ik weten dit aan het feit dat ze in de puberteit kwam, wat natuurlijk logisch was. Sarah kwam in verschillende fases terecht: ontzettend fan zijn van één of andere rapper (die mij nog steeds niet zoveel zegt), toen was ze weer ineens heel erg bezig met het uiterlijk. De duurste kleding wilde ze, d’r haren bij de duurste kapper laten knippen en ga zo maar door. Maar die fase vond ik nog beter dan waar ze nu in is beland.

 

Het zit namelijk zo, Sarah is altijd behoorlijk beïnvloedbaar is. Zij is dan ook niet de eerste die die rapper ontdekt, dat zijn haar vriendinnen. Die worden fan en Sarah volgt. Diezelfde vriendinnen zijn lyrisch over de kapper waar een simpele knipbeurt ruim 70 euro kost, en dus wil Sarah daar ook heen. Mijn man en ik denken dat dat ook een beetje bij de leeftijd hoort, en eerlijk gezegd herken ik dat zelf ook wel van vroeger. Op de middelbare school wilde ik ook het liefst erbij horen en was een buitenbeetje zijn m’n ergste nachtmerrie. Maar nu hebben haar vriendinnen een vegan levenstijl aangenomen en is Sarah wederom een trouwe volger.

 

En dat vind ik toch wel erg vervelend. Niet dat ik iets tegen die levensstijl heb hoor, helemaal niet. Sterker nog, ik vind er ook wel iets voor te zeggen. Maar voor mij als moeder van twee kinderen, waarvan mijn man en ik beide fulltime werken, is het gewoon niet haalbaar. En dat heb ik Sarah ook verteld. Zij is de enige uit ons gezin die ineens andere dieetwensen heeft, wij houden van onze verse vis of goed stuk vlees op z’n tijd. Geen haar op m’n hoofd die eraan denkt om als gezin vegan te gaan eten. En ik heb simpelweg geen tijd om voor haar apart te gaan koken.

 

Dat schoot bij Sarah in het verkeerde keelgat. Alsof jaren opgekropte puberfrustratie eruit kwam! Ze zei dat we nooit onze best voor haar deden, haar nooit begrepen, dat we nooit bewust zijn van hoe we leven, ga zo maar door… Ik ben ervan overtuigd dat dit weer een fase van haar is (al zegt zij natuurlijk van niet), maar het verpest nu al een maand of vier behoorlijk de sfeer in huis. Nu we allemaal thuis werken in verband met het coronavirus is dat er niet beter op geworden. Op voorstellen dat ze dan haar eigen eten moet bereiden wordt met veel geschreeuw geantwoord: wij zijn toch haar ouders? Dus dan moeten wij voor haar zorgen.

 

Overigens blijft het niet bij dieetwensen. Shampoo, make-up, gezichtscrèmes: alles wat niet vegan is heeft ze deur uitgegooid. Wat bij elkaar neerkomt op een klein fortuin. Nu eist ze dat we nieuwe vegan producten voor haar kopen — wat ik weiger, ze koopt het maar van haar eigen geld. Vanwege het coronavirus is haar bijbaantje er helaas ook mee opgehouden dus dat zit er voorlopig niet in. Moet ik mijn dochter hierin steunen en denk ik te cynisch over dat het maar een fase is?’