How can I make this about me

 

Lastig hoor, om het altijd maar zuiver te houden. 

 

 

 

Er schijnt een X-account ‘How Can I Make This About Me?’ te bestaan. En nou zit ik niet op X, maar ik ga het hier wel even ‘about me’ maken. Want niet alleen op X, maar ook in het echte leven kan ik me ergeren aan mensen die alles naar zich toe trekken zonder nog te luisteren naar anderen. Of wanneer ze gaan ‘shinen’ met de eer van een ander, ook zo erg.

 

Je zag het al gebeuren na de eerste overwinning van Max Verstappen. Ineens ging tout bekend Nederland een foto van zichzelf posten waar ook Max op stond. Trots op ‘onze’ Max zijn die mensen dan ineens. En eigenlijk is dat raar. Want als Max niet gewonnen had, had geen enkele BN’er een foto geplaatst met de tekst ‘Max, ik denk aan je’.

 

Zelf heb ik trouwens ook een hele berg foto’s van mijzelf met lezers van mijn boeken. Die foto’s worden vaak gemaakt bij signeersessies in boekhandels, maar er zat vroeger bijna nooit een bekende Nederlander tussen. Nu zou ik – als gevolg van mijn werk voor bepaalde klanten – een heleboel foto’s kunnen laten maken van mezelf met mijn boek in de hand en een BN’er ernaast. Die BN’er heeft dan helemaal mijn boek niet gekocht – laat staan gelezen – maar toch zou voor de buitenwereld datzelfde boek dan ineens beter en/of waardevoller zijn!?! 

 

Ik snap dat niet, ik wil dat niet, ik kan dat niet en ik doe het niet! Ik ben trots op mijn schare (zeer trouwe) lezers, en ik vertel ze dat ook wanneer ik ze spreek. Maar verder doe ik er helemaal niks mee. Ik ben ze dankbaar, maar als ik dat op Facebook zou zetten met hun naam en/of foto erbij, gaan anderen vragen: ‘Wie is dat dan?’ En er gaat veel te veel tijd in zitten om dat allemaal uit te leggen. 

 

En ik wil eigenlijk ook niet dat het steeds over mij gaat. Of over mijn lezers. Het moet over mijn werk gaan op zo’n moment. En toch doet een uitgever steeds minder voor je als jij tot dat soort dingen niet bereid bent. Logisch natuurlijk, want een uitgever wil ook geld verdienen. Maar Max rijdt mij veel te hard, dus ik durf daar gewoon niet achteraan te racen om te vragen om een foto met mij en mijn boek. En als Max als eerste over de finish komt, moet het over hém gaan. En niet over mij. 

 

Bovendien: als Maximiliaan Huppeldepup mijn boek alleen maar koopt omdat Max Verstappen, Máxima van Oranje, Maxim Froger, Maxime Meiland, Maxi Cosi of weet ik veel wie ermee op de foto staat, dan zegt dat iets over Maximiliaan Huppeldepup en niet over mijn boek.

 

Mijn boekje met kerstverhalen verkoopt alleen maar goed rond kerst. En dat is logisch, want het gaat over die periode. Of ik het nou in de zomer laat fotograferen met Sinterklaas erop, of in de winter met Brad Pitt die het zit te lezen bij zijn zwembad, het boek zelf wordt er niet beter of slechter van. Toch?

 

Ik heb bij al mijn boeken genoten van het schrijven, en wat de lezers ervan vinden maakt die pret niet minder. En ikzelf heb mijn allereerste boek uit de handel laten nemen, omdat ik dat achteraf zelf een slecht beginnersboek vond. En dan kunnen anderen ervan vinden wat ze willen, het is míjn naam die erop staat. 

 

Dus… nou ja… je hebt gelijk… dan gaat het dus tóch over mij. 

 

Lastig hoor, om het altijd maar zuiver te houden. 

 

Dat zei koning Willem-Alexander laatst ook al tegen me, toen ik hem sprak bij het signeren van mijn boek. 

 

Maar ja, daar mogen nooit foto’s van gemaakt worden, dus dat moeten jullie dan maar geloven. 

 

Fijne kerstdagen!

 

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke