Het mag wel iets minder, maar het is zo leuk…
Ik weet van mezelf dat ik verslavingsgevoelig ben.
Even tussen jou en mij, het rijtje: ik heb gerookt, te veel gedronken (of is elke dag een fles wijn normaal? Nee toch?), ik heb een eetverslaving gehad (zowel veel eten als helemaal niet eten, als overeten en braken), een Fundaverslaving (ja, lach maar) en een koopverslaving.
Met die laatste heb ik het nog steeds soms een beetje lastig. Het is namelijk zo léúk! Iedereen (ikzelf ook) dacht: ach dat zal wel veranderen als ze single is en zelf de rekeningen moet betalen. Nou, nee hoor!
Wel ben ik zo slim om mijn koopgedrag wat anders in te richten
Voorheen kocht ik namelijk alles nieuw. Met de gevaarlijke gouden regel: als ik het leuk vind, dan koop ik het gewoon. En: als iets ook maar een beetje kapot of afgedragen is, koop ik wat nieuws. Ik kan je verzekeren, dat vond mijn bankrekening niet fijn.
Dat moest dus anders. Een keer tijdens een etentje complimenteerde ik een vriendin met haar prachtige colbertje. Stralend antwoordde ze: ‘Hij komt van een nieuwe vintageshop in de stad, ga je een keer mee?’ Dat wilde ik wel.
Een flinke tas met kleding later was ik om
Ik had een nieuw jurkje, een leuk topje en vintage schoentjes voor nog geen dertig euro! Sindsdien ben ik helemaal into tweedehands kleding kopen. En ja, soms draaf ik daar plotseling weer een beetje in door. Want als ik een nieuwe broek koop, dan zie ik altijd wel weer matchende schoenen. Als de schoenen eenmaal gekocht zijn, moet er ook eigenlijk wel een shirtje bij. O! En wat dacht je van een lakleren ceintuurtje? Ja, doen natuurlijk.
Eigenlijk zijn al die kringloopwinkels, vintageshops en online tweedehands-shopmogelijkheden nog veel gevaarlijker voor mijn koopverslaving. Voor ik het weet, heb ik weer een hele nieuwe set aangeschaft. Het kost namelijk niks! Probeer dan maar eens te stoppen. Alleen die kleine beetjes niks, maken stiekem toch weer een hoop geld.
Dus mag het wel wat minder, heb ik mezelf nu beloofd
Ik verkoop zelf soms ook wat kleding. Van dat geld mag ik de helft spenderen aan leuke dingen voor mezelf en de andere helft komt op de spaarrekening. Daar koop ik dan uiteindelijk weer nieuwe aandelen van op de beurs.
Misschien heb ik zo voor mezelf mijn verslaving rechtgepraat. Maar goed, de een rookt (ik niet), de ander drinkt (ik zelden) of eet chips (dat vind ik gelukkig smerig), gaat zich te buiten aan chocola (hmmm ja, dat doe ik ook weleens) of koopt een dikke nieuwe auto (staat wel op de planning). Tot die tijd zeg ik: ik shop. En o my, wat vind ik het héérlijk!
