Franska.nl

Het gemis wordt alleen maar groter

Hoewel Bodil al jaren gelukkig is met haar gezin heeft ze altijd moeite met de feestdagen en het lijkt wel alsof dat ieder jaar erger wordt.

‘Buiten is het al donker als ik de schaal met aardappelpuree in de oven zet. In de woonkamer hoor ik het geroezemoes van de televisie. Mijn dochters kijken samen naar Home Alone en ondanks dat ze hem al tien keer gezien hebben moeten ze er nog steeds om lachen. In de keuken hangt de geur van stoofpeertjes en ik voel een steek van verdriet. Deze geur doet me altijd denken aan mijn eigen jeugd, toen mijn ouders nog leefden.

 

Ik ben nu net zo oud als mijn moeder was toen ze plotseling overleed. Van de ene op de andere dag was ze er niet meer en liet ze mijn vader en mij ontredderd achter. We pakten de draad zo goed en zo kwaad als het ging op. Maar een paar jaar later sloeg het noodlot opnieuw toe en werd mijn vader ongeneeslijk ziek. Amper 25 jaar oud was ik en al wees. Op zijn sterfbed heb ik mijn vader moeten beloven om iets van mijn leven te maken en daar doe ik iedere dag opnieuw mijn best voor. Samen met mijn man heb ik twee geweldige dochters, ik heb een leuke baan en fijne vrienden. Maar er zit voor altijd een gat in mijn hart.

 

Toen de meisjes werden geboren miste ik mijn moeder enorm want ik had haar zo graag bij me gehad in de eerste dagen na de bevalling. Ik had zoveel vragen en wie zorgt er nou beter voor je dan je eigen moeder? Bij de verbouwing van ons huis miste ik mijn vader enorm. Hij was een echte klusser en had het geweldig gevonden om in het huis van zijn dochter een vloertje te leggen of een wandje te stuken.

 

Natuurlijk is er nog contact met de familie van mijn ouders. Zo zijn er een oom en tante die me enorm goed hebben opgevangen en er voor me waren als ik het moeilijk had. Maar naarmate de jaren verstrijken heb ik soms het gevoel dat het gemis alleen maar groter wordt. Mijn herinneringen aan het gezin van vroeger vervagen steeds meer en soms vergeet ik hoe de stem van mijn moeder klonk of hoe de geur van de aftershave van m’n vader rook.

 

Maar gek genoeg weet ik nog tot in detail hoe we kerst vierden. Het waren altijd heerlijke avonden met veel familie over de vloer. We deden spelletjes en mijn moeder maakte altijd een gevulde kalkoen klaar met aardappelpuree en stoofpeertjes. Gelukkig heb ik het recept gevonden in een van haar kookboeken die ik van haar bewaard heb. Ze heeft het ooit achteloos op een kladblaadje geschreven maar om het in haar handschrift te lezen is mij zo dierbaar.

 

Als mijn ogen zich met tranen vullen voel ik een hand op mijn rug. Mijn man kijkt me liefdevol aan en vraagt of het met me gaat. Hij weet het. Juist in deze periode van het jaar mis ik mijn ouders nog steeds zo veel meer dan op andere dagen. Dan zou ik ze zo graag laten zien wat er van me geworden is. Ik zou willen dat ze spelletjes konden spelen met mijn lieve dochters, zoals ze ook altijd met mij deden. Dat ik mijn moeder in de keuken kon helpen en dat mijn vader de kalkoen weer aan zou snijden. Net als toen ze er zo lang geleden nog waren…’

‘De afgelopen tijd groeide Franska.nl heel erg hard. We kregen er ontzettend veel nieuwe lezeressen bij en daar zijn we natuurlijk hartstikke trots op. Voor al die nieuwe leukerds herhalen we de mooiste artikelen die we de afgelopen jaren voor de feestdagen schreven. Dit was er een van.’