Even snel een kerk bekijken?

Ons gezin was niet zo van de steunberen, luchtbogen, timpanen en fresco’s. Dus als we op vakantie gingen, sloegen we eigenlijk alle kerken over. Ik vond dat als opgroeiend kind best jammer. Het zat er al vroeg in dat ik iets met kunst, architectuur en oudheden had. Toen we in Pisa waren (ik was twaalf) gingen we natuurlijk wel naar de scheve toren. Als die er niet had gestaan, waren we waarschijnlijk niet eens naar Pisa gegaan. Bleken daar ook nog wat gebouwen naast te staan. Een dom bijvoorbeeld. En niet zomaar eentje. Mocht je als vrouw niet met onbedekte armen en hoofd naar binnen. Het was snikheet, dus er was niet zo veel bedekt die dag. M’n moeder had een vestje bij zich en zo kwam het dat ik in m’n eentje, (want er was maar één vestje) de Duomo Santa Maria inging. Ik herinner me nog goed dat ik daar in dat immens grote gebouw rondliep met open mond en grote ogen vanwege de prachtige dingen die ik zag. Ik kon niet ophouden met genieten. Wow! Buiten was de rest al in paniek, maar ja… vader had een korte broek aan, zus en moeder blote armen en geen hoed. Er kon dus geen poolshoogte genomen worden. Geen idee hoelang ik weg ben gebleven, maar bij terugkomst waren vader en moeder flink overstuur. Die dachten werkelijk dat ze hun twaalfjarige dochter kwijt waren aan een Italiaanse pastoor ofzo. Ik heb er nog altijd iets opschieterigs aan overgehouden als ik een kerk bekijk.

 

 Door Franska

Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs.