‘Ik zat tegenover een vrouw die duidelijk totaal geen zin had om hier te zijn’
In het kader van: sommige dates wil je liever vergeten heb ik een verhaal waar ik nog steeds met volle verbazing aan terugdenk.
‘Ik was compleet in de ban van de vrouw waar ik mee op date zou gaan. Veel hadden we elkaar nog niet gesproken, maar ik vond haar ontzettend aantrekkelijk. Daarnaast werkte de opwinding van het onbekende ook aardig mee.
De avond beloofde supergezellig te worden: we zouden gaan bowlen, dineren en een drankje doen. Het was een veelbelovend idee, maar het lot had andere plannen. Vanaf het moment dat ik aankwam, werd al snel duidelijk dat mijn date een ware expert was in kritiek leveren. Alles, van mijn auto en mijn kleding tot mijn gekozen geurtje, werd bekritiseerd. Naarmate de avond vorderde werd pas echt duidelijk dat mijn date een koningin was in klagen.
Ze verwachtte dat ik haar gedachten las en snauwde, nadat ik haar vroeg wat voor drankje ze wilde: ‘Weet je dat niet? Wat voor date is dit?’ Hoe ik dat had moeten weten en wat ze dan precies wilde hebben weet ik nog steeds niet, maar de avond was ineens veranderd in een slechte film. Ik zat tegenover een vrouw die duidelijk totaal geen zin had om hier te zijn en geen kans onbenut liet om dat te laten merken.
Gelukkig was daar een onverwachte redding: een telefoontje van mijn broer. Hij had dringend iemand nodig om mee te praten en ik greep de kans om te ontsnappen aan deze date met beide handen aan. Dat dit als een slechte smoes klonk interesseerde me al niet meer, ik was allang blij dat ik eindelijk weg kon. Wel heb ik mijn date nog thuisgebracht, ik kon het dan ook weer niet over mijn hart verkrijgen om haar in haar eentje achter te laten met ook nog eens (blijkbaar) het verkeerde drankje voor haar neus.
Ik was haar straat nog niet uit of ik ontving al een appje van haar met de mededeling dat ze niet dacht dat we bij elkaar pasten. Ik appte terug dat ik daar hetzelfde over dacht, maar ook dáár was mijn date niet van gediend. Ze reageerde met een snauwerige ‘oké, ik snap waarom ik dit niet zie zitten, maar waarom zie jij dit niet zitten?’ De koningin van het klagen waande zich duidelijk ook de koningin van de wereld. Ik besloot dat ik van alles kon bedenken, maar dat ze het waarschijnlijk toch niet van me aan zou nemen. Ik reageerde met: ‘gewoon, een gevoel’ en heb het daarbij gelaten. We hebben elkaar nooit meer gesproken en ik heb er geen nacht van wakker gelegen.’
