Deze vrouw wil een kind van haar 55 jaar oudere partner!

 

Waarom vallen mensen op elkaar? Dat is vaak best goed uit te leggen. Maar soms raak ik toch een beetje van slag door sommige stellen.

 

 

Waarom vallen mensen op elkaar? Dat is vaak best goed uit te leggen. Maar soms raak ik toch een beetje van slag door sommige stellen.

 

Kijk, meestal brengen de overeenkomsten mensen samen. Zelfde studie, zelfde werk, zelfde religie, zelfde hobby. Er is veel te bedenken wat mensen bindt.

 

Dat maakt ook dat je soms best begrijpt dat iemand valt op iemand uit een andere generatie. Als een vrouw 20 jaar ouder is, maar ze deelt dezelfde inzichten en liefhebberijen als haar jongere partner, dan begrijpen we het heus nog wel. En als een man 30 jaar ouder is, maar hij deelt zijn bankrekening, dan snappen we het ook nog.

 

Maar bij nóg meer leeftijdsverschil wordt het voor mij al lastiger om erin mee te gaan.

 

Nou hoef ik natuurlijk ook niet mee in het huwelijk van een ander, dus waar maak ik me druk om, zou je denken.

 

 

Maar bij meer dan 40 jaar leeftijdsverschil, en dan óók nog kinderen willen, word ik als moeder toch wat onrustig. Ik zou dat mijn kinderen, denk ik, toch wel afraden.

 

Maar dat kan een generatiedingetje zijn, hoor. Misschien ben ik inmiddels gewoon hartstikke ouderwets.

 

Ik las namelijk vanmorgen een artikel over een vrouw die graag een kind wil van haar 55 jaar oudere partner. Vijfenvijftig, hè!!! En dan begint het voor mij toch een beetje onnatuurlijk te voelen.

 

Want was het niet zo dat vrouwen automatisch op zoek gingen naar goede genen voor hun kinderen? Dat vrouwtjesdieren en -mensen van nature selecteerden op uiterlijk, geur, gezondheid en kansen voor hun nakomelingen?

 

Nou, dan word ik toch héél erg benieuwd welke zaken een 24-jarige in haar 79-jarige partner denkt te zien, om door te kunnen geven aan haar kind.

 

Dat ze gewoon met hem samen wil zijn dat staat haar natuurlijk vrij. Als je allebei bij je volle verstand bent, dan mag je hiervoor kiezen. Maar of je een kind nou zo blij maakt, als je op voorhand al het risico neemt dat hij (of zij) zich zijn vader nooit zal kunnen herinneren? Of als paps het wél redt, dat dan de ouderlijke verhalen over vroeger – en de aangedragen inzichten en ouderlijke adviezen die daarop gebaseerd zijn – mijlenver uiteen zullen liggen, dat maakt het toch weer een ander verhaal.

 

‘Machtig mooi, man, zo’n vliegtuig! Dat is in mijn tijd uitgevonden en een hele handige manier van reizen!’

‘Nee, schat! Vliegen is iets om je voor te schamen. Dus niet doen!’

 

Dat zijn toch reuze verwarrende adviezen, als je die krijgt van je ouders?

 

‘Fijn dat er gas is uitgevonden, jongen! Want vroeger moest je pa altijd sjouwen met kolen om de kachel aan te maken!’

 

Maar als je dan de kachel wil aanmaken met je moeder, dan moet je dus juist op gas gaan stoken! Gas is namelijk heel slecht. Daar krijg je aardbevingen van!

 

Dat is toch om gek te worden voor zo’n spruit?

 

Hoe leg je als moeder uit dat de opwarming van de aarde moet worden bestreden als de vader nog uit de ijstijd stamt? Ofwel: wat bezielt een 24-jarige om zwanger te willen worden van haar 79-jarige partner? (En waar waren haar ouders om haar hierin te begeleiden?)

 

Maar toen ik verder las, begreep ik ineens wat haar zo aantrekkelijk leek in deze meneer!

 

Het is gewoon klantenbinding, denk ik! Het gaat haar niet om de genen. Ze is gewoon verslaafd aan haar werk en kan dat ook in haar privéleven maar moeilijk loslaten.

 

Wat weet je welk beroep dit meisje had?

 

Nou ja, lees zelf maar door hier op te klikken.

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke