Dag Martine. Dank je wel voor alles.

 

Zojuist is bekend gemaakt dat Martine Bijl is overleden, en dat lijkt heel Nederland te raken.

 

 

Zojuist is bekendgemaakt dat Martine Bijl is overleden, en dat lijkt heel Nederland te raken. De tijdlijnen van sociale media lopen vol, de kranten koppen er groots mee, en vanavond zal er op elk televisienet bij stilgestaan gaan worden. 

 

We konden ook niet om haar heen. Sterker nog: we wílden ook niet om haar heen. Iemand met zoveel kwaliteiten, die ook nog aardig blijkt te zijn, daar houdt het hele land van. 

 

Want wat een veelzijdige vrouw was Martine! Ze presenteerde (Heel Holland Bakt, Krasse Knarren, Meneer van Dalen wacht op Antwoord, Het Songfestival, Martine, etc.), ze acteerde (Het zonnetje in huis, Alles is familie, Help… de dokter verzuipt, etc.), ze zong, ze schreef, ze vertaalde, enzovoort, enzovoort. 

 

En wat een lach had deze veelzijdige vrouw! Bij Heel Holland Bakt hoefde ze soms niet eens iets te zeggen. Als ze maar naar iemand keek, lag je al in een deuk. Die smile van oor tot oor, daar kon geen taartje tegenop. Het cynische, maar toch nooit echt beledigende, waarmee ze de bakkers soms uit hun doen kreeg was vaak hilarisch. Als kijker smulde je daarvan, zoals Jannie van de baksels smult. 

 

Ze trok ook altijd volle zalen, deze grande dame. In theaters, door er zelf op de bühne te gaan staan met prachtige shows, maar ook liet ze anderen schitteren op de bühne. Ze vertaalde buitenlandse musicals en wist de grappen soms om te zetten naar Nederlandse begrippen die eigenlijk nog leuker waren dan het origineel. Een vakvrouw met humor was Martine. 

 

Helaas viel er de laatste jaren niet zoveel meer te lachen voor haar. Toen ze in 2015 werd getroffen door een hersenbloeding was het subiet even uit met de pret. Ze droeg de presentatie van Heel Holland Bakt over aan André van Duin, en ging werken aan haar herstel. En ondanks dat André haar rol geweldig goed overnam, zaten velen nog steeds te wachten op de terugkeer van Martine. Door haar boek Rinkeldekink (2018) wisten we wel dat ze na de bloeding ook nog getroffen was door een depressie – ‘Toen ik een kale plek op mijn hoofd had en de deur naar mijn brein openstond, is hij erin gekropen’, schreef ze daarover – maar dat het nog steeds zo slecht met haar ging dat ze alsnog zou gaan overlijden aan de gevolgen van de bloeding, komt voor velen vandaag als een schok.

 

Er zijn mensen die nooit echt worden vergeten. En best kans dat Martine daar één van is. 

 

Ze zal blijven voortleven in haar mooie teksten. In haar liedjes en de herinneringen aan mooie voorstellingen en hilarische grappen. En haar brede glimlach blijft hier achter als een mooie herinnering aan een mooie vrouw. Dag Martine, dankjewel voor alles. 

 

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke