Franska.nl

Ben jij ook zo’n fan van mist?

Ik was in ieder geval niet het zonnetje in huis de laatste weken.

Ik weet niet hoe jij je gehouden hebt onder de eindeloze deken van mist van de laatste weken, maar ik was niet bepaald het zonnetje in huis. En dat werd er ook niet veel beter op toen ik een artikel las waarin een biometeoroloog (kortgezegd iemand die het verband duidt tussen het weer en je fysieke en mentale gesteldheid) en een buitenpsycholoog (iemand die je al wandelend op weg helpt naar meer levensvreugde en minder stress) me probeerden voor te houden dat ik dat aan mezelf te danken had.

Ik moest meer naar buiten, was het advies. Want bankhangen en series bingen, dat zou het alleen maar nóg erger maken en is nog ongezond ook. De biometeoroloog beloofde me met droge ogen dat ik me stukken opgewekter zou gaan voelen na een rondje buiten met mijn hoofd in de wolken. Bewegen zou namelijk een pepmiddel voor de geest zijn waardoor er allemaal hormonen – denk hier aan het gelukshormoon endorfine – vrijkomen. Uit onderzoek zou vervolgens blijken dat als je mensen, ondanks de deprimerende deken die over Nederland hing, forceert naar buiten te gaan, ze minder last hebben van seizoensgebonden depressies.

Zo zeg. Die durft! Want mag ik even mijn Fitbit-rapportage met de man delen?

•In de laatste maand tikte ik een gemiddelde van 10.478 stappen per dag aan en neem maar van mij aan: die zijn voornamelijk buiten in de mist gezet.

•Dat komt neer op een buitenwandeling van ruim 8 km per dag.

•En alsof dat nog niet genoeg zou zijn, haalde ik een gemiddelde van 50 zoneminuten per dag (minuten waarin je jezelf opjaagt tot activiteiten waarbij ook je hartslag wordt opgejaagd).

Al met al heb ik me zo aangesteld tijdens al die mistige weken dat ik van de week de volgende mededeling van mister Fitbit kreeg:

‘Doe het rustig aan’

Je hebt jezelf de laatste tijd echt uitgedaagd. Doe het wat rustiger aan en neem de tijd om te herstellen om overtraining te voorkomen.

De buitenpsycholoog gaf me nog een venijnig trapje na met haar opmerking dat ‘mist kan helpen om dicht bij jezelf te zijn, de aandacht op jezelf te richten en minder vooruit te kijken’, wat allemaal reuze verdiensten zouden zijn.

Woensdag, toen het weer omsloeg en ik de horizon weer kon zien, knapte ik volgens mijn man zienderogen op. Tegen de lunch zou ik alweer te genieten zijn geweest. En dat de mist werd verruild door regen, dat kon me ook even geen donder schelen.

Bron: AD