Als oma nog geleefd had

 

 

‘Als oma nog had geleefd, hadden we alles gehad.’ Zus en ik (heel lang geleden) in gesprek over de Barbie-foldertjes die je in de Barbie-begintijd bij je pop kreeg. Oh, wat zaten we daar verlekkerd naar te kijken. En steeds opnieuw te kiezen welke jurk of pop we het eerste zouden willen hebben.

 

We wisten dat oma, als ze maar hoorde dat wij iets leuk vonden, meteen naar de winkel snelde en het voor ons ging ‘halen’. Helemaal zonder overleg met onze ouders hadden we samen besloten nooit meer in het bijzijn van oma iets te noemen wat we leuk vonden, want we vonden het, zelfs als kleine kinderen, nogal overdreven om zomaar alles te krijgen wat je wilt.

 

Toch… toen het Barbie-tijdperk was aangebroken en wij na onze eerste ‘Barbie-tijdperk-verjaardag’ er allebei eentje hadden, kwamen we samen tot de conclusie dat we zomaar alles hadden kunnen hebben. Als oma nog leefde. De prinsessenjurk. De ballettutu. Alle hakschoentjes. Verzin maar. Er was zoveel om van te dromen.

 

Stiekem zag ik mezelf ook al in die Barbie-kleren. Op een podium staan zingen, met die zwarte strakke glitterjurk met tulen strook onderaan en lange handschoenen erbij… Ik kon er dágen van dromen. Zat ook een microfoon op standaard bij! Wow.

 

En dan zie ik nu wat er allemaal aan Barbies te koop is intussen… oeps! Maar goed dat dat er allemaal nog niet was toen ik klein was. Had ik waarschijnlijk allemaal willen hebben. Van een mollige Barbie tot eentje met een donkere huid en kroeshaar. Een kleine, een extra lange, een spriet op spillebenen. Was niet te doen geweest. Zelfs voor oma niet.

 

 

 

Door Franska

Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter