VAN BEUGELBEHA NAAR BRALETTE

 

Hoe berg je je meisjes op? Laat je ze los, mogen ze met alle winden meewaaien, of beteugel je ze met een beugel?

 

 

Ik heb het over de beha, geïnspireerd door een tekst van Milou van Rossum in de weekendbijlage van de NRC. Ik deel haar afgrijzen van de beugel-beha. Leve de komst van de bralette dus. Die trek je over je hoofd aan, of je stapt erin, kan ook. Toen de Hema nog open was, kocht ik er meteen zeven. Witte en zwarte. Voor elke dag eentje. Heerlijk, niks knelde meer en de meisjes waren ook tevreden. Geen schurende haakjes en beugels. Maar ik was toe aan nieuwe. En nu is de Hema dicht.

 

Vroeger hè? (Jaha, daar gá ik weer) Toen had ik pas verschrikkelijke beha’s. Mijn moeder kocht ze op de gok op de markt van Haarlem. En in een vlaag van verstandsverbijstering (denk ik), maakte ze ze ook wel zelf. Met van die vooruitstekende punten. Vanaf mijn negentiende verdiende ik mijn eigen geld. Een romantische beha was een van mijn eerste uitgaven. Op een avond zat ik in de kroeg met mijn kornuiten en daar raakten we aan de praat met een interessante man. Vond ik. De anderen vonden dat niet. Zij vertrokken en ik bleef achter met die man, omdat ik nieuwsgierig was. Middelbare leeftijd, markante kop, boeiende babbel (vond ik) en een dikke buik. Amoureus technisch zag ik er niets in. Na nog een paar glazen wijn zei hij ineens: ‘jij hebt helemaal geen beha nodig, ik wed dat je je zonder veel vrijer voelt!’ Had ik het bij een glaasje ranja gehouden, dan was ik meteen naar huis gegaan, maar op dat, nogal benevelde moment, dacht ik: verrek, hij heeft gelijk. Ik ging even naar de wc en daar trok ik mijn beha uit en stopte die in mijn tas. ‘Veel mooier!’ sprak de interessante man, toen ik terug kwam. Dat die kerel onafgebroken naar mijn meisjes had zitten loeren, was mijn kornuiten ook al opgevallen, bleek de volgende dag. ‘De viezerik!’ sprak vriendin X, ‘de volgende keer blijven wij erbij!’  

 

 

Enfin, bralettes dus voortaan. Doe niet zo stom als ik, bestel ze niet bij firma’s als Bella Dinges of andere duistere ondernemingen die elke maand van naam veranderen. Via Truuly.nl kocht ik er drie voor de prijs van één. Na een maand kwamen ze aan. Vanaf een vaag adres uit China, waar iedereen hooguit cup A heeft. Ik had voor de zekerheid XXL besteld.  Nou mensen, model doperwt kon erin, maar mijn bloemkolen niet, om bij het groententhema te blijven. Een mail naar Truuly.nl: HOE krijg ik de doperwtjes bh’s geretourneerd en wanneer krijg ik mijn geld terug? Ik kreeg een standaardbriefje van ene Noa: ‘Beste… (en dat dan niet invullen), u heeft een aanbieding gekocht en die kan niet geretourneerd worden, zoals op onze website te lezen staat’. Dat kon ik niet vinden. Veel meer gloeiendegloeiende boze mensen met mij niet, zo zag ik.  Iedereen met cupmaat B, C of D was boos op Noa. Zal Noa een worst wezen, waarschijnlijk bestaat hij of zij niet eens. O ja, ik had ze ook niet uit de verpakking mogen halen, mocht ik een retourzending overwegen. Hoe had ik dan moeten weten of ze goed zaten? Geen kat, maar beha’s in de zak. Wat ik ermee doe? Ze zijn voor vriendin Christine uit Zambia, als ik daar ooit weer heen kan. Ik weet zeker dat ze bij haar goed zitten. De meisjes gewoon weer los laten? Beter van niet. Ik wacht tot de Hema weer opengaat.

 

 

Door: Wieke Biesheuvel

Wieke Biesheuvel werkte en woonde zes jaar in Zambia, is nu voorgoed terug en probeert het Nederlandse leven weer onder de knie te krijgen. Waarbij ze beurtelings verbaasd, boos, dolgelukkig, verward of blij is.

Afbeelding van Wieke Biesheuvel