Wieke vult haar nieuwe leven in

Daar komt ze best goed uit, denk ik. Ze gaat  Zambia geen dag missen ;-). Lees zelf maar even. 

 

Loop ik, net terug uit de rimboe, in een kledingwinkel, vraagt de verkoopster: ‘Hoe gaat u nu in vrédesnaam uw leven invullen?’ Met haar gezicht op wanhopig, alsof ik al met één been in het gesticht sta voor mensen-die-geen-raad-met-hun-leven-weten. Hoe ik dat ga invullen? Met gigantisch veel kleren kopen en de gordijnen wegdoen, zodat ik op straat kan kijken en de voorbijgangers kan bespreken met mijn man. Die is daar ook gek op. Twee stoeltjes voor het raam en een tafeltje. Koffiepot en wijnflessen binnen handbereik, zodat we zo min mogelijk op hoeven te staan. Mandalakleurboeken en kleurpotloden kopen. Om te wennen aan het binnen de lijntjes kleuren, in plaats van ver erbuiten in Zambia. Uurtje per dag intensief kleuren bij het open raam (diep ademhalen, een zonnegroet doen – essentieel bij het inkleuren) en focussen op al die teringlijntjes. Natuurlijk ook een nieuwe televisie gekocht. De oude deed het alleen als je er een loeiharde klap op gaf.  Fijn, want ik ga nu elke avond televisie kijken – tot en met de herhaling van RTL Boulevard. 

 

Verder hebben we de politie gebeld. Omdat er tot twee keer toe ’s nachts werd aangebeld. Hadden we net Penoza deel vijf gekeken en dan denk je meteen met je slaapdronken kop: dáár zal je het drugskartel hebben. Natuurlijk deden we niet open, maar echt gerust slaap je dan niet meer. ‘Ze wilden weten of u thuis was’, zei de politie, die onze melding van niks best serieus nam.  

 

Man vult zijn leven ook opnieuw in. Met een grootscheepse aanpak van het snoeigebeuren in de tuin. De Grote Voorjaarssnoei. Twee joekels van hulstbomen liggen al om. De derde moet nog. Met het afval ga ik morgen vast langs de straat zitten. Met een geldkistje. Te koop, vast voor de kerst. Je kan er niet vroeg genoeg bij zijn. Blijft niet goed zeggen jullie? Onze hulst echt wel. En het geeft reuring aan je dag he? Daar gaat het om. 

 

Dus, mevrouw van de kledingwinkel? Zó  dus ongeveer. Ik heb ook een nieuwe strijkplank die niet na elk gestreken kussensloop in elkaar dondert. En ik moet alle afleveringen van Hotter than my daughter nog inhalen. En die van Geer en Goor. Ik heb het hartstikke druk. Nu houd ik op, want straks worden jullie nog jaloers op mijn gevarieerde, opnieuw ingevulde leven.  Tot vrijdag, want nu moet ik weg. Bingomiddag in het dorpshuis! 

 

Door Wieke Biesheuvel

 

Wieke Biesheuvel werkte en woonde zes jaar in Zambia, is nu voorgoed terug en probeert het Nederlandse leven weer onder de knie te krijgen. Waarbij ze beurtelings verbaasd, boos, dolgelukkig, verward of blij is.