Vrouwen en hun kappers

‘Wie een vrouw écht wil kennen, moet naar haar kapsel kijken.’

 

 

Ik ken vrouwen die in hun leven meer kappers dan mascararollers hebben versleten. Ik ken ook een vrouw die al een eeuwigheid naar die ene kapper honderdvijftig kilometer verderop gaat. Want niemand anders mag aan haar haar komen en geen enkele kapper knipt zo goed als uitgerekend die kapper.

 

Ik ken kappers die je haar de eerste keer prachtig, uit-de-kunst, nog-nooit-eerder-zat-het-zo-top knippen, de tweede keer al iets minder presteren en daarna alleen maar nóg belabberder gaan knippen. Van deze categorie ken ik er best wel veel, wat betekent dat ook ik best wel veel kappers heb versleten.

 

Want vrouwen en hun haar is nogal eens een dingetje. Zo is er een kapsel voor elke vorm gezicht en elke kaaklijn, willen we krullen als ons eigen haar stijl is en wordt kroeshaar juist glad geföhnd. Zoals het nu is, is het te lang, maar de kapper mag er ook weer niet te veel afknippen want het moet wel lang genoeg blijven om het in een staart te kunnen doen. Wel blond, niet egaal blond, maar in verschillende tinten, dus met high- én lowlights en dan maar de halve zaterdag bij de kapper zitten.

 

‘Wie een vrouw écht wil kennen, moet naar haar kapsel kijken’, zei Hubert de Givenchy ooit in Vogue. Waarna de psychologie van het kapsel booming business werd. Zo zou een pony een soort van zelfbescherming zijn en zou iemand die vaak van haarkleur verandert op zoek zijn naar haar ware ik. Nu hoeven we niet alles te geloven, maar over vrouwen en hun kappers is toch echt al heel wat afgeschreven en gepraat.

 

 

Sinds anderhalf jaar kom ik bij een kapper waar ik altijd blij vandaan kom: een absoluut unicum. Het is de krullenkapper, inderdaad gespecialiseerd ín. Een pijpenla in een straat van niks, bomvol stoelen om zoveel mogelijk klanten in kunnen te proppen, met een hele batterij Dolly Dots die stuk voor stuk zijn gedrild in het knippen van krullen. En hoe! Er komen hier klanten van heinde en verre. Het maakt ze niet uit hoe lang ze moeten reizen om er te komen en hoe lang ze moeten wachten op een afspraak.

 

Dan doe je als kapper toch iets goed, zou ik zeggen.

 

 

Door: Brigitte Bormans

 

Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.