Een jonkie?

 

‘Straks heb ik nog een kind als baas’, zei ik ooit. Oho! Kind! Mag je dat wel zeggen van je baas?

 

Een kind als baas? Als je maar lang genoeg leeft maak je dat mee, ja. Bij heel goeie ‘meisjes’ of ‘jongens’ die ik ooit aannam zag ik al voor me dat ze me ooit in zouden halen. M’n moeder zei, toen ik haar voorstelde aan een van m’n leidinggevenden, die er erg jong uitzag: ‘Oh echt? Dus zo’n klein meisje is de baas van mijn dochter?’ Was een grapje natuurlijk. Gelukkig kon de baas in kwestie wel tegen een grapje, dus ze lachte er hartelijk om. Dan ben je natuurlijk in één klap door de ‘keuring’.

 

Sommige dingen zijn minder grappig bedoeld. Wat bijvoorbeeld Rob Jetten, de nieuwe fractievoorzitter van D66 over zich heen krijgt. Oeps! Best gek, want ik kan me niet herinneren dat al die andere jonkies die in de tweede kamer zitten zoveel van dit soort commentaar over zich heen hebben gekregen. Op de één of andere manier roept Rob veel weerstand op en wordt hij gezien als een broekie dat het altijd beter weet, een onervaren wijsneus.

 

Nou denken we natuurlijk al gauw zo over jonkies. Zeker als ze alles zo goed lijken te weten. En als ze dan ook nog eens helemaal stijf in de ‘ik-ga-carrière-maken’-groove zitten. En strak in het pak. Geen millimeter buiten de lijntjes lopen. Dan kun je dus blijkbaar al dit commentaar verwachten. Nou slaat dat buiten de lijntjes lopen in de politiek ook niet echt aan, hebben we bij z’n voorganger wel eens gemerkt. Maar 100% binnen de lijntjes is het ook weer niet. Dus, als ik Rob een advies mag geven…

 

Beste Rob,

Doe iets met je haar of met je kleren. Of allebei. Laat iets van je gevoel zien. Je bent vast ook wel eens boos, verontwaardigd, moe, laaiend enthousiast, uit je hum of zo. Kom maar op. Gooi een keer je jasje uit en spring op tafel. Zeg iets wat je heel erg persoonlijk ergens van vindt en zeg erbij dat dat persoonlijk is. Vertel een journalist een keer dat ie een erg rare vraag stelt. Hoef je natuurlijk niet allemaal letterlijk zo te doen, als het maar bij je past en ‘wij van het volk’ maar in de gaten krijgen dat je geen machine bent die alles keurig op loopt te lepelen.

 

 

Zo dat was het voor vandaag, misschien kan ie er iets mee

 

Moest gewoon even. Ik heb eigenlijk helemaal niets met politiek, maar ik vind het ook wel weer zielig als iemand zo wordt ontvangen. Kijk, als ie op z’n snufferd gaat, omdat ie het niet blijkt te kunnen, oké, zo zij het. Maar mag ie s.v.p. eerst zelf even z’n fouten maken? Voordat we hem standrechtelijk afwijzen op z’n uitstraling… Het enige wat ie tot nu toe verkeerd heeft gedaan is volgens mij alleen maar buitenkant. Dus kom op Rob! Geneer je niet. Laat die binnenkant zien. We kunnen het hebben.

 

Door: Franska