Nee, ik wil het niet weten

Vandaag komen allerlei details over Anne Faber naar boven.

 

Vandaag is de inhoudelijk zaak tegen Michael P. begonnen. Michael P., beter berucht als de moordenaar van Anne Faber. Van wie we de naam met z’n allen liever ook niet hadden geweten. Nog geen jaar geleden ging de jonge vrouw fietsen. Werd ze vermist. En keerde ze nooit meer terug naar huis.

 

Als ik eraan denk, komt het allemaal weer boven. Over hoe Anne lekker wilde ontspannen, hoe ze werd overvallen door de regen, die laatste foto die ze in haar regenponcho grappend naar haar vriend stuurde – en waarvan de familie later niet wilde dat die gepubliceerd bleef worden –, al die mensen die haar vergeefs zochten, het dreggen, het vinden van haar fiets.

 

Kort daarna werd ook bekend wie de dader was. En toen de verontwaardiging. De woede. Het verdriet. Het grote verdriet.

 

Vandaag en morgen zullen in de rechtszaal alle feiten van de verdwijning worden uitgesproken, alles over de ontvoering op de scooter, zijn lust, een mes. En elk woord zal de familie en haar geliefden pijn doen. Wonden die nog lang niet dicht zijn, rijten weer helemaal open. En de pers zal verslag doen van deze dagen. Details komen in kranten en op journaals, en iedereen kan lezen hoe Anne haar laatste – afschuwelijke – uren heeft doorgebracht.

 

Maar ik WIL helemaal niet weten hoe het gegaan is. Ik wil geen details over handen vastbinden of een mes. Want ook al is het een zaak van nationale verontwaardiging geworden, het gaat ons allemaal niets aan. De details zijn té gruwelijk. En het is veel te intiem. Haar dood is van haar. Ik gun Anne – ook al is ze dood – haar privacy. Samen met haar familie en geliefden.

 

 

Heel Nederland leefde mee, en dat gaan we morgen en overmorgen ook vast doen. Ik hoop vooral dat we om de familie van Anne heen blijven staan: dit mag nooit meer gebeuren. Maar daar hebben wij – als publiek – geen details voor nodig.

 

Tot slot: morgen krijgt de familie van Anne spreekrecht, en ook Michael P. mag wat zeggen. Op 17 juli wordt zijn vonnis uitgesproken. Vanaf deze plek, wens ik de geliefden van Anne de komende tijd heel, heel veel sterkte.

 

Door: Beatrijs Bonarius

 

Beatrijs Bonarius is tekstschrijver & eindredacteur. Een mediavreter, zoals ze zelf zegt. Met een vrolijke, scherpe blik – en dito toetsenbord – kijkt ze voor Franska naar de actualiteit.