Franska.nl

Letters die een leven worden. Een naam die ik nooit eerder had gezien. Kaethe. Ze was overal. Ik las ‘onuitsprekelijk verdriet’ en ‘ons allessie’. Mijn oog ging omhoog. Haar geboortejaar was 1998. Een studente dus. Groningen. Dat ze haar toch ‘zo, zo, zo ontzettend gingen missen’. Ik zag geen andere kinderen onder de naam van de ouders. Enig kind. Een bijzonder kind. Mooi. En lief. En sociaal. En slim. Over de doden niets dan goeds, maar dit meisje, dat was heel bijzonder. Haar zon scheen door de zinnen.

Ik zocht een oorzaak. Dit moest ik kunnen plaatsen. De woorden verraden iets onverwachts. Uit het leven gegrepen. Buurvrouw M. had het ook gezien. Zaten we daar boven de krant. Met tranen in de ogen om een meisje dat we niet kennen.

Ik denk aan haar moeder. Ze werkt bij NRC. Hoe trots moet ze zijn geweest op haar ‘allessie’. Haar dochter die en International Business studeert en ook nog eens begon aan de studie Wijsbegeerte. Haar dochter met haar vele vriendinnen. Haar dochter die, zo het verhaal gaat dat buurvrouw M intussen naar boven heeft weten te halen, uit het raam van een studentenhuis is gevallen. Van vijfhoog.

Morgen neemt de familie afscheid. En op afstand rouwen wij een beetje mee.