Ze mogen alweer in de uitverkoop, die kerels
Ik kan niet zo goed twee dingen tegelijk. Eerst was ik bezig met mijn hart helen; geen ruimte voor mannen.
Daarna ging ik verhuizen. Mannen? Tillen we over het weekend, komen we nooit meer op terug. En vervolgens moest ik in driedubbel tempo werken, omdat ik had bedacht dat je als freelancer best in je eentje naar de andere kant van het land kunt verhuizen zonder vrij te nemen. Al doende leert men: dat was geen goed idee.
Nu ben ik wel weer een beetje bij met alles
Mijn hart is nog niet helemaal geheeld, dat heeft tijd nodig. Maar gewoon, rustig met een leuke man afspreken om een gezellige wandeling te maken in het bos? Dat leek me een prima plan.
Ik heb al een paar weken fijn contact met een man. Hij reist veel voor zijn werk, dus afspreken is er nog niet van gekomen. Het fijne van deze man is dat hij veel aan zelfontwikkeling heeft gedaan. Daar ging het met mijn vorige partners nog weleens mis. Dan overzag ik haarfijn waar de schoen wringt en staken zij hun kop in het zand. ‘Als ik er geen last van heb, hoef ik er niet aan te werken toch?’ Ehhh… tja.
Bij deze man is dat anders
Hij leeft vanuit zijn gevoel, is empathisch en heeft een zekere rust om zich heen hangen. Dacht ik. We appen veel en af en toe gooit hij kreten eruit als: ‘Waarom vind ik je toch zo leuk?’ Ik word daar altijd een beetje kriegel van. Dat vraag ik me ook af, je kent me helemaal niet goed… ‘Ja,’ antwoordt hij dan, ‘maar op een energetische laag voelt het goed, gut feeling.’
Op een gegeven moment ben ik dat gedoe van ‘wat ben je leuk’ zat en zeg ik er wat van. Meteen bindt hij in. ‘Sorry, ik ben gewoon enthousiast.’ Nou ja, oké. Nog geen twee tellen later vraagt hij: ‘Maar voel jij dat niet dan?’
Hallo, heb je nou een bord voor je kop?
Ik ben nogal direct, dat is een van mijn charmes, dus meld ik meteen dat meneer maar even terug in zijn mand moet. Ik geef een grens aan en stel het op prijs als die wordt gerespecteerd. Wederom een sorry en we babbelen verder. Zal hij de boodschap hebben begrepen?
Twee appsessies later. Na wat gekeuvel vraagt hij: ‘Maar heb jij geen beelden voor je van dat we samen heerlijk vrijen?’ Met verbazing kijk ik naar mijn scherm. Seriously? Ik ga er niet op in, aangezien we het over iets heel anders hebben. Net als we weer gezellig zitten te kletsen stuurt hij: ‘Ik zou nu wel even willen proeven hoe nat je bent.’ Nee, dit zegt hij niet echt.
Ik ben niet alleen geïrriteerd, ik ben vooral teleurgesteld
Dit is dus een kerel waarvan ik echt dacht dat het iets zou kunnen worden. Hij is knap, sportief, intelligent, spiritueel ontwikkeld en lief. Nou ja, dat dacht ik dus. Nu voel ik alleen maar een diepe afkeer. Wat bezielt je om dit soort achterlijke dingen naar me te sturen? Kijk, als een contact gericht is op seks, dan nog vind ik het kansloos, maar oké. Alleen dat is ons contact totaal niet. Waar komt dit piemelgerichte gedrag vandaan?
Ik laat het gesprek voor wat het is. En stuur de volgende morgen een zéér pinnig berichtje terug. Dat ik een dame ben en ook zo behandeld wens te worden. En dat ik op geen enkele manier zit te wachten op dit soort fout, ongepast en irritant gedrag.
Voor mij voorlopig geen mannen meer
Ik ben weer even genezen. Misschien moet ik maar gewoon lesbisch worden. Leuke vrouwen van Nederland, iemand interesse?
