Weet jij wat de huisartsenpost of de spoedeisende hulp kost?
Handig om te weten, want je zal maar snel medische zorg nodig hebben.
Gisteravond kreeg ik een telefoontje van mijn dochter. Da’s op zich al bijzonder want ‘gen Z’ belt nooit, die appt. Ik kreeg dus al lichtelijk de zenuwen toen ik haar nummer op mijn telefoon zag verschijnen. Dat werd nog erger toen ze haar zin begon met ‘Je moet niet schrikken mama…’ Wat bleek? Een typisch gevalletje van een fietsband tussen de Amsterdamse tramrails en boink, daar lag ze op het asfalt met een dik oog en een kapotte wenkbrauw.
Gelukkig was ze op stap met een vriendin die verpleegkunde studeert en die mijn kind vakkundig nakeek en vond dat die wenkbrauw wel gehecht moest worden omdat het nogal bloedde. Maar het was al na zessen, dus de huisartsenpraktijk was dicht. Op naar de spoedeisende hulp, dacht mijn dochter. Maar dat vriendinnetje zei dat ze beter eerst met de dienstdoende huisartsenpost kon bellen omdat dat haar megaveel geld zou schelen.
Dat zit namelijk zo. De afgelopen jaren werd de druk op de spoedeisende hulp (SEH) steeds hoger. Veel mensen zagen het als een verkapte huisarts die 24 uur per dag beschikbaar was voor allerlei vragen. Van een ingegroeide teennagel tot brandend maagzuur. Uiteraard heel vervelend als je er last van hebt, maar met die kwalen kun je over het algemeen best wachten tot je eigen huisarts weer bereikbaar is.
Vandaar dat ziekenhuizen, die de zorg van de SEH leveren, deze kosten voortaan in rekening brengen en jij die van je eigen risico van je zorgverzekering moet betalen. Dat loopt al snel behoorlijk op. Had je eerst de huisartsenpost gebeld en de praktijkassistente had je gevraagd om langs te komen, dan hoef je niets te betalen want alle huisartsenzorg, ook die ’s avonds en in het weekend op de huisartsenpost in het ziekenhuis, is gratis en gaat dus niet ten koste van je eigen risico.
Verwijst de huisartsenpost je toch door naar de SEH, dan gaat de teller helaas lopen, want die zorg moet je wel vanuit je eigen risico betalen.
Mijn kind kwam er gelukkig goed van af. Met een paar verse hechtingen in haar wenkbrauw en een enorm blauw oog zat ze even laten weer thuis op de bank. Ze hoefde niks te betalen voor de zorg die ze kreeg, dus dat was een vette meevaller bij dikke pech.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
