Was jouw puber ook zo dol op kleding van Abercrombie & Fitch?
Ik denk daar nu met een hele vieze bijsmaak aan terug
Het was 2010 en mijn puber kreeg opeens heel veel interesse in kleding. Normaal gesproken liep hij altijd in hetzelfde, maar hij had het licht gezien en wilde dolgraag een polo. Maar niet zomaar een: het moest er een zijn van ‘het merk’ uit die tijd, het Amerikaanse Abercrombie & Fitch. In die tijd was het nog nergens in Nederland te krijgen, maar in het Italiaanse Milaan was een winkel geopend waar de heilige graal van puberkleding te koop was.
Mijn zoon spaarde al zijn zakgeld op en wij deden als brave ouders nog een duit in het zakje. Op weg naar onze zomervakantie in Toscane maakten wij een tussenstop in Milaan, zodat onze zoon eindelijk zijn zo vurig gewenste kledingstuk kon kopen. Wist ik veel dat het merk wereldwijd een enorme hype was en dat we, eenmaal aangekomen in de poepsjieke straat, een uur in de rij moesten staan voordat we langs een lange rij bloedmooie, afgetrainde jonge mannen met ontbloot bovenlijf naar binnen konden.
Binnen was het bijna schemerig en ingericht alsof je in een of ander superluxe Amerikaans landhuis was beland. Ook daar liepen alleen maar fitte, mooie jonge mensen rond. Met mijn 1 meter 80 en mijn volle maat 44 hoefde ik helemaal niet eens te kijken naar iets leuks, want dameskleding ging niet verder dan maatje ‘superslank’. Ook voor heren met een groter figuur was er, buiten een leren armbandje van 30 euro, niks te koop. Mijn puber was dolgelukkig toen hij eindelijk zijn polootje vond. Ik was wat minder blij toen er 80 euro voor afgerekend moest worden. Wat een belachelijk bedrag. Stomverbaasd was ik over deze gekte, die uiteindelijk ook overwaaide naar Amsterdam met dezelfde lange rijen opgewonden pubers voor de deur, allemaal verlangend naar een stukje van die American Dream.
Maar van die droom is inmiddels weinig over. Eerst lag het bedrijf onder vuur omdat ze geen medewerkers van kleur of met een grotere maat in de zaak wilden hebben, en nadat de BBC een documentaire maakte over de oud-topman Mike Jeffries, ging er een beerput open. Hij creëerde een netwerk via evenementen in zijn huizen of luxueuze hotels, waar hij jarenlang jonge mannen naartoe lokte, zogenaamd om te zien of ze geschikt waren voor zijn reclamecampagnes. Uiteindelijk bleek het echter de bedoeling te zijn dat deze jonge mannen seks hadden met Jeffries en zijn levenspartner Matthew Smith. Als de jongens weigerden, zagen ze hun modellencarrière aan hun neus voorbijgaan of werden ze gedrogeerd, zodat ze alsnog aan de wrede lusten van Jeffries en zijn vriend konden voldoen. Inmiddels is de oud-topman opgepakt op verdenking van mensenhandel.
Ik denk nu met een hele vieze bijsmaak terug aan mijn nog jonge zoon en zijn zo gewenste kledingstuk. Het merk was helemaal geen American Dream, maar een nachtmerrie met een zeer dubieuze en gitzwarte rand.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
