Franska.nl

Er zijn tijden in mijn leven geweest die ik niet had kunen doorstaan als er geen vriendinnen om me heen waren geweest. Mijn scheiding, om maar wat te noemen. Maandenlang heb ik elke dag opnieuw mijn drie beste vriendinnen gebeld. Elke dag opnieuw vertelde ik aan alledrie hetzelfde verhaal. En elke dag opnieuw deden ze alsof ze het voor de eerste keer hoorden: “Oh… Zei hij dat écht? En toen?’ Na die paar maanden kon ik mijn eigen verhaal niet meer horen. Doodziek werd ik van dat geklaag en dat zelfmedelijden. Natuurlijk waren mijn problemen nog lang niet opgelost, maar ik zat er niet meer in verstikt, ik was klaar om verder te gaan met mijn leven. Dat is wat je met vriendinnen hebt.

We hoeven echt niet af te spreken dat we er voor elkaar zullen zijn als het nodig is. Chemokuur? We maken een schema en vanaf dag één komt er elke dag een vriendin langs met eten en gezelligheid. Verdriet? Huil maar tot je mascara op je kin zit. Verliefd? We hangen aan je lippen! We kunnen samen huilen, maar vooral ook samen lachen om alles en om niks, want met je vriendinnen komt er altijd iets terug van het meisje-van-vroeger. En wow, wat kunnen we praten..!

Ik denk dat veel vrouwen hun gevoelens graag in woorden omzetten, omdat ze op die manier ook voor henzelf makkelijker te begrijpen zijn. En daar komt dan het grootste verschil met mannen om de hoek kijken, want de meeste mannen vinden dat een verschrikkelijke gewoonte. Probeer maar eens met je geliefde over je relatie te praten en hij klapt meteen dicht. Je ziet de wanhoop in zijn ogen. Het is niet dat hij niet wil praten, maar hij kan het gewoon niet. Dat is het moment om met een vriendin een kroeg in te duiken. Glas wijn bestellen, ellebogen op tafel en praten maar. Huwelijken worden op die manier gered, omdat aan dat cafétafeltje wordt besloten dat hij er ook niks aan kan doen dat hij is zoals hij is. Natuurlijk generaliseer ik, want als je dat niet doet, kun je nergens meer iets over schrijven. Maar het is wel wat ik zelf heb ondervonden en nog steeds ondervind.

 Mannen zijn oké, tenminste, als ze oké zijn, en ik zou ze niet graag willen missen. Maar een leven zonder vriendinnen…!

Daarom: Vrouwendag is belangrijk en absoluut noodzakelijk. Maar kan er nu eindelijk ook eens een Internationale Vriendinnendag komen?