‘Op aandringen van een vriendin liet ik het er toch niet bij zitten…’
‘Op een dag zei hij dat hij niet meer met me verder wilde. Een paar dagen later bleek dat er een ander in het spel was – het cliché van als een blok gevallen voor iemand die jonger was en nog voor alles te porren – en een week of zes daarna was de scheiding ingezet. Het ging allemaal zo snel en voor mij zo vreselijk onverwacht dat ik niet meer in staat was om na te denken. Ik functioneerde überhaupt niet meer. Mijn leven lag aan puin en ikzelf ook.
Hij stelde voor om een advocaat te delen, want ik kon er echt van op aan dat ik goed verzorgd achterbleef. Wat we hadden, hadden we aan hem te danken. Met wat ik verdiende hadden we onze vakanties niet eens kunnen betalen. Dus toen die advocaat een bedrag voorstelde waarmee ik als het ware afgekocht en uitgekocht werd, een zeer aanzienlijk bedrag mag ik wel zeggen, stemde ik toe. Maar een vriendin vertrouwde het niet en drong erop aan dat ik toch even voor de zekerheid zelf een advocaat moest zoeken. ‘Zie het als een second opinion,’ zei ze. ‘Al doe je het maar voor mij.’
Ze kwam met de naam van een vrouwelijke advocaat die ‘wereldberoemd’ was volgens haar. En ze stelde voor om met me mee te gaan. Twee horen en weten meer dan één, dus alla. Het eerste waar deze mevrouw mee kwam? Of ik me realiseerde dat ik in gemeenschap van goederen was getrouwd en dus voor de helft eigenaar was van alle bezittingen, inclusief de bedrijven, huizen, boot. Toen ik tot me door liet dringen dat hij had geprobeerd om me af te schepen met een schijntje van waarop ik recht had – en dat ik bijna had getekend zonder mezelf ook maar één vraag te stellen – werd ik wakker.
Hoewel onze scheiding eerst zo goed als geregeld leek, volgde er een gevecht op leven en dood van bijna twee jaar tussen twee advocaten. Dat hij ervoor zou zorgen mij goed verzorgd achter te laten was ineens een nogal rekbaar begrip. Want aan het einde van die hele lange rit bleef ik achter met een vermogen dat royaal tien keer zo groot was als het bedrag waarmee hij me aanvankelijk de laan uit wilde sturen. Ik heb me heus wel afgevraagd of het ’t allemaal waard was, want onze verstandhouding zal nooit meer zodanig zijn dat wij samen in één ruimte kunnen zijn. Maar voor mijn gevoel van eigenwaarde en mijn zelfvertrouwen heeft het veel goed gedaan.’
Kootjes naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
