Tineke over de moedermaffia

 

Dat moeders commentaar op elkaar hebben is van alle tijden. Alleen beperkte dat commentaar zich toen nog tot het schoolplein. Maar tegenwoordig gaat dat geneuzel veel verder…

 

Er was vroeger bij mijn kinderen op school altijd een jongetje dat nooit mee mocht naar de zwemlessen, omdat hij zijn zwemspullen steeds niet bij zich had. Zijn ouders wilden hem zo leren dat hij daar zelf voor moest zorgen, maar als de bus dan vertrok dan brak telkens mijn hart. Dat toetje van dat achterblijvende kereltje… Ik had zelfs de neiging om een zwembroekje voor hem te kopen, terwijl het eigenlijk een zaak was van de ouders en de school. Waar bemoeide ik me mee, zou je denken. 

 

Ook ben ik zelf weleens onderwerp van gesprek geweest toen ik weigerde om vier losse kinderen op de auto-achterbank mee te nemen. Ik was “vervoersmoeder” en vond dat alle kinderen in de riemen moesten zitten. Maar omdat het maar een klein stukje was, en we dan auto’s tekort zouden komen, vonden de andere moeders (en die ene vader met die papadag) dat ik me niet zo moest aanstellen. Ik verpestte zo voor iedereen het dagje weg.  

 

Als diezelfde ouders een servies bij Blokker gingen halen dan werd dat waarschijnlijk zorgvuldig vastgesjord op de autostoel, want ja… het mocht eens kapot vallen bij stevig remmen. Maar de kinderen (van andere ouders) dat was een heel ander verhaal. 

 

En omdat ik dus weigerde, was ik behoorlijk de klos. Ik had het dagje uit voor de kinderen vergald en ze hiermee waarschijnlijk beschadigd voor het leven. 

 

Alleen beperkte dat commentaar zich toen nog tot het schoolplein. Maar tegenwoordig gaat dat geneuzel veel verder, en fikt men ook moeders af die men helemaal niet kent, of waarvan men de situatie niet kan inschatten. Zo was Meghan Markle gisteren ook weer aan de beurt bij de moedermaffia. 

 

Er waren foto’s verspreid – niet eens door haarzelf! –  en daarop zag je haar met haar baby’tje. Ik zag ook nog allemaal auto’s, dus ik denk dat ze aan het uitstappen was en het kindje nog even in de (waarschijnlijk zeer luxe) kinderwagen moest leggen. Effe wachten dus…

 

Maar nee hoor! Daar ging de moedermaffia al! 

 

 

Meghan had het kindje niet goed vast, de zonnebrandcrème (die op een auto stond en misschien wel voor haarzelf en de nanny was) die deugde niet, het kleintje had een petje op gemoeten, en schande, schande, schande… het kindje had geen sokjes aan! 

 

Pfff… hebben die mensen niks anders te doen? 

 

Je kent het kindje niet eens! En de moeder en de omstandigheden ook niet. Waarom heb je dan de behoefte om daar commentaar op te gaan leveren? Zouden die mensen dan echt in de veronderstelling zijn dat Meghan dit leest en het de volgende keer anders gaat doen? Nee toch? 

 

Bovendien kan het nog veel erger, dames maffiosa! 

 

Ik las gisteren ook over een moeder die vond dat haar kinderen het dak op konden. Letterlijk zelfs! Ze had bij iemand anders haar opblaaszwembad even opgepompt, en dat paste daarna natuurlijk niet meer in de auto. Het moest dus maar op het dak. Maar omdat het er steeds afwaaide, had ze haar kinderen er maar even ingezet! Los… in een zwembad… op de auto!!

 

En ik weet niet of ze waren ingesmeerd, een petje op hadden en sokken droegen, maar daar las ik veel minder maffiacommentaar onder. Eindelijk een moeder die écht iets verkeerd deed, maar waar was toen de opvoedpolitie? 

 

Raar toch? 

 

Of zit ik nu te stoken over vrouwen die ik niet eens ken?

 

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke