The day after
Ik word langzaam wakker en blijf nog even liggen. Mijn rechterarm is wat stijfjes. En toch gebruik ik mijn beide handen om mijn gezicht af te tasten. Geen tweede neus!
En voor zover ik kan voelen géén rare hobbels en bulten op mijn gezicht. Je raad het al: gisteren mijn eerste vaccinatie gekregen. De huisarts had net verteld dat ik waarschijnlijk eind mei, begin juni aan de beurt zou zijn voor de vaccinatie, maar onverwachts, veel eerder dan de bedoeling was, lag de brief van de GGD in de bus. De timing was iets minder, want ik zou op dezelfde dag ook een injectie tegen een slijmbeursontsteking krijgen. Dat leek de betreffende arts géén goed plan, die komt later wel.
En natuurlijk twijfelde ik ook, net als veel anderen, wél of geen vaccinatie nemen. Maar nadat goede vriend Ed vertelde dat de kans dat je een kokosnoot op je kop krijgt groter is dan dat je iets aan je vaccinatie overhoudt, was ik natuurlijk meteen om ?. En daarbij zou ik sowieso Pfizer krijgen, dus tot zover niks te klagen.
Zus Thelma uit Nieuw Zeeland belt en vraagt of ik al lichtgevend ben geworden, van de vaccinatie. Zo fijn, die zussenhumor van ons.
Zus is ruim twintig jaar geleden met haar gezin naar down under verhuisd. Toen ze hun plannen destijds vertelden vond ik dat écht niet leuk. Samen hebben we gevlogen bij de KLM, verder dan Australië ging onze werkgever niet. Vierentwintig uur vliegen was dat. Tel er dan nog een paar vlieguren bij op en je zit zoals ik op onderstaande foto, bij hen op het terras. Op een berg, met uitzicht naar zee, dat dan wel. Maar die jetlag! Tegen de tijd dat je eindelijk aan twaalf uur tijdsverschil gewend bent, vlieg je weer terug. ?
Zus laat zich niet vaccineren, althans voorlopig. Enerzijds snap ik het wel. Nieuw Zeeland is, na twee keer een harde lockdown, coronavrij!
Dat hebben ze voornamelijk te danken aan hun premier, Jacinda Ardern, die vorig jaar eind maart binnen 48 uur voor een periode van vier weken het hele land volledig op slot deed. De landsgrenzen had ze al eerder in die maand gesloten. Inwoners van Nieuw Zeeland die huiswaarts keerden moesten toen (en tot aan de dag van vandaag) in verplichte quarantaine in een hotel. Onder toezicht van een politieagent!
Ik was al fan van Ardern vóór corona, maar nu helemaal. Ze is enorm medelevend en het volk draagt haar op handen. En terecht. Mede dankzij haar zijn er héél weinig coronabesmettingen geweest.
Voorlopig zullen we elkaar niet in levenden lijve zien. Tenminste, niet zolang de quarantaine van twee weken verplicht blijft. We appen en bellen elkaar bijna dagelijks.
Ach wat leuk, zus stuurt nog even een appje. Of ik een selfie stuur als ik dr. Spock-oren krijg. Ik stuur een appje terug. Zal maar niet onder kokosnotenboom lopen voorlopig, ?.
Door: Grace Bregman
Grace houdt van haar gezin, familie, vrienden, thee, etentjes organiseren, Italië en New York. Stewardess in een vorig leven, en op dit moment Pink Ribbon-ambassadeur, promotor van binnenstad Groningen en gastvrouw op evenementen.
