Flo gaat met de bus
‘Gun dit jezelf nou gewoon. En gun het Flo.’ Mijn liefde heeft het al honderd keer gezegd. Misschien wel honderdvijftig keer. En elke keer schoot er een scheutje paniekwarmte door mijn wangen… Lees verder
‘Gun dit jezelf nou gewoon. En gun het Flo.’ Mijn liefde heeft het al honderd keer gezegd. Misschien wel honderdvijftig keer. En elke keer schoot er een scheutje paniekwarmte door mijn wangen… Lees verder
Ik kijk recht voor me uit. ‘Mama, doe je mond eens open.’ Flo zit naast me in de auto en doet alles om mijn aandacht te vangen. Lees verder
Op de vraag ‘En, hoe gaat het thuis?’ kon ik de laatste tijd een stevig ‘prima’ antwoorden… Lees verder
‘Het is ánders, niet erg.’ ‘Ik heb nooit een empty-nest-syndroom want Flo blijft lekker bij ons wonen…’ Lees verder
Ik durfde me nog niet te verheugen op onze vakantie naar Italië. Laten we maar even afwachten, bedacht ik… Lees verder
‘De mens lijdt het meest van het lijden dat men vreest’ was een van de vele wijze lessen van mijn grootvader… Lees verder
Maar May heeft daar dus geen zin in, weer een stempel… Lees verder
Of Flo ook tijdens de vakantie naar De Wollewei wil komen. May weet het niet zo goed… Lees verder
En dat klopt. Daarom last May een prikkelvrij weekend in… Lees verder
May-Britt krijgt ongevraagd ‘advies’ en daar zit ze helemáál niet op te wachten. Lees verder
‘Voel je je gewaardeerd?’ Ik vond het een mooie vraag. Mijn geliefde was op een reünie van zijn middelbare school en zijn klasgenoot had ‘m gesteld. Een vraag die je aan het denken zet. Iets anders dan het versleten ‘Hoe gaat het?’ Lees verder
Dat is wel meer dan een ‘dingetje’, May vindt het topsport… Lees verder
“Wanneer wist je dat Flo bijzonder was?” wordt opgevolgd door “Weet Flo zelf dat ze anders is?” Lees verder
In het Tuincentrum Osdorp komt May een vrouw tegen van de oude crèche van Flo. Zij was het, de eerste die aan de bel trok. En wat was May toen boos geweest… Lees verder
Hoe het verder ging na Het Gesprek waarin May en geliefde te horen kregen dat er ‘iets’ was met hun dochter… Lees verder
Ik stuur een app naar de verkeerde persoon. Nu kan dat nog wel eens verkeerd uitpakken, in dit geval doet het dat niet. Integendeel. Lees verder
In het leven van Flo komt alles een beetje later. Of het komt niet. Als we de hoop op praten bijna opgeven, komt er een volzin. Lees verder
‘Gun dit jezelf nou gewoon. En gun het Flo.’ Mijn liefde heeft het al honderd keer gezegd. Misschien wel honderdvijftig keer. En elke keer schoot er een scheutje paniekwarmte door mijn wangen… Lees verder
Op de vraag ‘En, hoe gaat het thuis?’ kon ik de laatste tijd een stevig ‘prima’ antwoorden… Lees verder
Ik durfde me nog niet te verheugen op onze vakantie naar Italië. Laten we maar even afwachten, bedacht ik… Lees verder
Maar May heeft daar dus geen zin in, weer een stempel… Lees verder
En dat klopt. Daarom last May een prikkelvrij weekend in… Lees verder
‘Voel je je gewaardeerd?’ Ik vond het een mooie vraag. Mijn geliefde was op een reünie van zijn middelbare school en zijn klasgenoot had ‘m gesteld. Een vraag die je aan het denken zet. Iets anders dan het versleten ‘Hoe gaat het?’ Lees verder
“Wanneer wist je dat Flo bijzonder was?” wordt opgevolgd door “Weet Flo zelf dat ze anders is?” Lees verder
Hoe het verder ging na Het Gesprek waarin May en geliefde te horen kregen dat er ‘iets’ was met hun dochter… Lees verder
Ik kijk recht voor me uit. ‘Mama, doe je mond eens open.’ Flo zit naast me in de auto en doet alles om mijn aandacht te vangen. Lees verder
‘Het is ánders, niet erg.’ ‘Ik heb nooit een empty-nest-syndroom want Flo blijft lekker bij ons wonen…’ Lees verder
‘De mens lijdt het meest van het lijden dat men vreest’ was een van de vele wijze lessen van mijn grootvader… Lees verder
Of Flo ook tijdens de vakantie naar De Wollewei wil komen. May weet het niet zo goed… Lees verder
May-Britt krijgt ongevraagd ‘advies’ en daar zit ze helemáál niet op te wachten. Lees verder
Dat is wel meer dan een ‘dingetje’, May vindt het topsport… Lees verder
In het Tuincentrum Osdorp komt May een vrouw tegen van de oude crèche van Flo. Zij was het, de eerste die aan de bel trok. En wat was May toen boos geweest… Lees verder
Ik stuur een app naar de verkeerde persoon. Nu kan dat nog wel eens verkeerd uitpakken, in dit geval doet het dat niet. Integendeel. Lees verder
In het leven van Flo komt alles een beetje later. Of het komt niet. Als we de hoop op praten bijna opgeven, komt er een volzin. Lees verder