Hoe ik over de toekomst van Flo denk?
May houdt haar handen niet meer voor haar oren als mensen haar deze ‘onbeleefde’ vraag stellen… Lees verder
May houdt haar handen niet meer voor haar oren als mensen haar deze ‘onbeleefde’ vraag stellen… Lees verder
Het was die periode van de maand. Sommige dingen zijn Flo vreemd, andere totaal niet… Lees verder
Ik zit onder de spetters tomatensaus… Lees verder
Ik laat de pas toch maar op tafel liggen. Voor we met vakantie gingen, heb ik er nog snel een besteld… Lees verder
We lopen de trap op die ons van de parkeergarage naar het hart van Haarlem leidt… Lees verder
Maandagochtend. Twee meisjes zijn uit huis gewapperd, de een opgewacht door vriendin G., in kekke pantserbroek met stevig skijack erboven, de ander opgehaald door een horde vriendinnen, struikelend over rug- en gymtassen… Lees verder
‘Weet je zeker dat je dit wil?’ De ogen van de pedagoge van Flo’s school lijken zwaarder dan normaal… Lees verder
Het was het enige erfstuk waar meerderen op hoopten, maar wat voor mijn geliefde moest zijn, omdat die de meest muzikale is… Lees verder
Een beetje zenuwachtig ben ik. Eigenlijk altijd als we naar een nieuwe lunchlocatie gaan… Lees verder
‘En, hoe gaat het met Flo?’ Terwijl hij de laatste twee flessen van mijn favoriete wijn in de doos stopt, kijkt A. me aan… Lees verder
Eigenlijk is dit het moment waar ik jaren bang voor was. Dat ze niet meer schattig zou zijn… Lees verder
‘Ze heeft een verstandelijke beperking, is veertien maar heeft ongeveer het niveau van een kindje van vijf..’ Lees verder
Het is in deze tijden misschien niet gepast (al hoop ik dat we niet vergeten dat iemand pas schuldig is als de rechter dat heeft bepaald), maar ik heb ontzettend behoefte aan Marco Borsato… Lees verder
Ineens merk ik dat ik het weer doe. In plaats van met ontspannen handen, word ik wakker met gebalde vuisten… Lees verder
Het is kermis in Haarlem. Ik zie het al als ik nog vlug voordat de school uitgaat richting Studio LM in de Zijlstraat fiets om daar een zomerjurkje op te halen… Lees verder
Veel is anders nu middelste meisje naar de middelbare is… Lees verder
Johan Cruijff indachtig probeer ik naast de nadelen die voor het oprapen liggen bij een kind met een beperking ook mijn zegeningen te tellen… Lees verder
‘Als ik maar geen opa wordt genoemd’, zei May’s vader toen ze hem vertelde dat ze zwanger was. Nu is hij Kiek, de beste grootvader die ze zich wensen kunnen… Lees verder
Op die witte stoel gaat ze niet zitten. Maar ja, Flo heeft wel een gaatje in haar kies… Dus zal er toch wat anders moeten gebeuren… Lees verder
‘Zijn naam is Zeno en hij is van de rode brigade.’ Mijn lief instrueert me terwijl hij Flo in haar roomkleurige skibroek hijst… Lees verder
May houdt haar handen niet meer voor haar oren als mensen haar deze ‘onbeleefde’ vraag stellen… Lees verder
Ik zit onder de spetters tomatensaus… Lees verder
We lopen de trap op die ons van de parkeergarage naar het hart van Haarlem leidt… Lees verder
‘Weet je zeker dat je dit wil?’ De ogen van de pedagoge van Flo’s school lijken zwaarder dan normaal… Lees verder
Een beetje zenuwachtig ben ik. Eigenlijk altijd als we naar een nieuwe lunchlocatie gaan… Lees verder
Eigenlijk is dit het moment waar ik jaren bang voor was. Dat ze niet meer schattig zou zijn… Lees verder
Het is in deze tijden misschien niet gepast (al hoop ik dat we niet vergeten dat iemand pas schuldig is als de rechter dat heeft bepaald), maar ik heb ontzettend behoefte aan Marco Borsato… Lees verder
Het is kermis in Haarlem. Ik zie het al als ik nog vlug voordat de school uitgaat richting Studio LM in de Zijlstraat fiets om daar een zomerjurkje op te halen… Lees verder
Johan Cruijff indachtig probeer ik naast de nadelen die voor het oprapen liggen bij een kind met een beperking ook mijn zegeningen te tellen… Lees verder
Op die witte stoel gaat ze niet zitten. Maar ja, Flo heeft wel een gaatje in haar kies… Dus zal er toch wat anders moeten gebeuren… Lees verder
Het was die periode van de maand. Sommige dingen zijn Flo vreemd, andere totaal niet… Lees verder
Ik laat de pas toch maar op tafel liggen. Voor we met vakantie gingen, heb ik er nog snel een besteld… Lees verder
Maandagochtend. Twee meisjes zijn uit huis gewapperd, de een opgewacht door vriendin G., in kekke pantserbroek met stevig skijack erboven, de ander opgehaald door een horde vriendinnen, struikelend over rug- en gymtassen… Lees verder
Het was het enige erfstuk waar meerderen op hoopten, maar wat voor mijn geliefde moest zijn, omdat die de meest muzikale is… Lees verder
‘En, hoe gaat het met Flo?’ Terwijl hij de laatste twee flessen van mijn favoriete wijn in de doos stopt, kijkt A. me aan… Lees verder
‘Ze heeft een verstandelijke beperking, is veertien maar heeft ongeveer het niveau van een kindje van vijf..’ Lees verder
Ineens merk ik dat ik het weer doe. In plaats van met ontspannen handen, word ik wakker met gebalde vuisten… Lees verder
Veel is anders nu middelste meisje naar de middelbare is… Lees verder
‘Als ik maar geen opa wordt genoemd’, zei May’s vader toen ze hem vertelde dat ze zwanger was. Nu is hij Kiek, de beste grootvader die ze zich wensen kunnen… Lees verder
‘Zijn naam is Zeno en hij is van de rode brigade.’ Mijn lief instrueert me terwijl hij Flo in haar roomkleurige skibroek hijst… Lees verder
Meer lezen