Sommige dienders maken er een potje van
Neem nou het machtsmisbruik van deze douanebeambte op Schiphol.
Toen mijn neef met zijn vrouw en hun zoontje na jaren in de Verenigde Staten te hebben gewoond, weer definitief terug naar Nederland verhuisden, was dat voor ons vrienden en familie reden genoeg om ze op Schiphol in de aankomsthal te gaan verwelkomen. We hadden ingecalculeerd dat het wel even zou duren voordat ze door de douane waren en hun bagage hadden, maar het duurde wel heel erg lang, want toen ze eindelijk door de schuifdeuren kwamen waren ze al meer dan anderhalf uur op Nederlandse bodem.
Bij mijn neef kwam het stoom uit zijn oren, zijn vrouw riep dat ze het liefst weer meteen rechtsomkeer wilde maken en hun zoontje was van de kaart.
Wat er mis was? Bij de douane hadden ze de rij gekozen voor reizigers met een EU-paspoort – mijn neef en zijn vrouw hebben allebei een Nederlands paspoort, vandaar. Toen ze eindelijk aan de beurt waren, had de dienstdoende douanier hen op niet mis te verstane wijze te kennen gegeven dat hun zoontje in de rij voor reizigers met niet-EU-paspoorten hoorde – omdat hij in de Verenigde Staten is geboren heeft hij zowel een Nederlands als een Amerikaans paspoort, vandaar. Geschrokken had mijn neef gevraagd hoe de man zich dat voorstelde. Ze konden een kind van drie toch niet in zijn eentje in die ellenlange rij laten staan?
Niet zijn probleem, vond de ambtenaar. ‘Dan gaat u daar toch lekker alle drie staan?’ Terwijl ze schuimbekkend terug waren gelopen om met z’n drieën weer achteraan de rij aan te sluiten zagen ze het gebeuren: de ambtenaar die hen net had geweigerd had zijn loket opeens toegankelijk gemaakt voor ‘all passports’ door het bordje boven zijn hoofd om te zetten.
Had de diender dat ook iets eerder kunnen doen? En was het gevolg dan geweest dat mijn neef en zijn gezin meteen hadden kunnen doorlopen? Had hij niet sowieso over zijn hart kunnen strijken en een uitzondering kunnen maken voor een peuter die er een lange reis op heeft zitten? Had de man zich beter gevoeld door deze move? Had hij wat af te reageren gehad misschien? Ruzie met zijn vrouw wellicht? Of hadden we hier met een galbak pur sang te maken die het er gewoon om deed?
Het antwoord is dat we dat niet weten omdat we ons gelukkig niet in de man kunnen verplaatsen. En misschien is dat maar goed ook omdat de man helemaal niets heeft waarom hij te benijden is. Zijn boycot van het ‘welkom thuis’ aan mijn neef en zijn gezin is zelfs ronduit pathetisch te noemen. Toch?
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
