Franska.nl

Even Over wat er in Veldhoven gebeurde

 

Soms zit het mee, en soms zit het tegen. You win some, you lose some, je geeft wat, en je krijgt wat.

 

Dat zijn zo van die uitdrukkingen die mooi weergeven hoe het in het leven soms kan lopen. De ene dag komt het naar je toe, en de andere dag gaat het van je af. Soms komt er dus zomaar iets moois op je pad, en soms verdwijnt er iets uit je leven wat je eigenlijk nog heel erg nodig had. En dat gebeurde een tijd geleden ook in Veldhoven en in Haaksbergen. 

 

In Veldhoven wisten ze niet wat ze zagen omdat er iets kwam, en in Haaksbergen zag iemand iets waarvan ze niet wist dat het überhaupt kon – en wat ze eigenlijk ook niet had kunnen missen – maar wat toch hartstikke pleite was. Wat dus ging, zeg maar.

 

Laat ik beginnen met Veldhoven. Het had in beide gevallen namelijk iets te maken met auto’s, maar ik begin met de auto die iets extra’s bleek te bevatten. En nog iets prachtigs ook! Wat begon met een raar geluidje tijdens een testrit, bleek na even zoeken het geluid van een ijsvogeltje te zijn. De gevleugelde vriend leefde gelukkig nog, en hij kwam zelfs ongeschonden uit de grille van de auto tevoorschijn. Het leven is mooi, zeg je dan. Het is namelijk een beeldschoon beestje, dus het is ook nog leuk dat je dat dan zomaar even kunt bewonderen. Toch? Je moet het goede van het leven ook wíllen zien, en vooral niet vergeten om daar dan ook van te genieten. En in Veldhoven ging het dus om zo’n momentje van ‘Het leven is mooi! Écht mooi!’ Ze hebben zelfs een leuke foto kunnen maken van het geluksvogeltje. Kijk maar in het krantenberichtje. 

 

Maar het zit natuurlijk ook weleens tegen. Dat je dan juist iets moet missen, in plaats van dat er iets moois naar je toe komt. En dat gebeurde een mevrouw in Haaksbergen. En wat iemand bezielt om dit weg te nemen van die mevrouw, dat geeft helaas ook aan hoe hard de mensheid aan het achteruitgaan is. 

 

Of, nou ja… achteruitgaan… 

 

Achteruitrijden zit er niet meer in, dus misschien druk ik me verkeerd uit. Maar dat het tijd wordt om op de rem te gaan trappen (als die er nog is) en de mensheid weer een klein beetje te gaan leren wat wél, en wat níet normaal is, dat lijkt me hier wel duidelijk. De uitdrukking ‘soms zit het mee, en soms zit het tegen’ is hier sowieso al niet van toepassing, want het ‘zit’ helemaal niet meer. 

 

Deze mevrouw kwam namelijk bij haar auto en kreeg niets extra’s maar was juist alles kwijt. En met alles bedoel ik ook echt alles. Het hele meubilair was uit de auto gejat! Kijk maar! Zowel de voorstoelen als de achterbank waren weg! Nou jaaaaa zeg. 

 

En ik hoop voor haar dat ze die idioten heel snel vinden, en dat ze dan een hele tijd mogen zitten. Maar dan niet op háár stoelen!