Franska.nl

Open wint altijd

Ik zat televisie te kijken. En dat doe ik eigenlijk nooit.

 

 

 

Te veel andere leuke dingen te doen om een paar uur voor de buis te kruipen. Maar nu met het EK voetbal had ik toch de tv maar eens aangezet. Heel grappig overigens hoe anders er in Spanje met het EK wordt omgegaan. Nergens iets van wedstrijdspanning of zo te merken en de gekte die wij hebben in Nederland om alles oranje te kleuren speelt hier helemaal niet.

 

Enfin, ik keek naar de tv. En dan ontkom je natuurlijk niet aan reclameblokken. Zo ook een reclame van een groot electronicamerk. En zij hadden de pakkende slogan Open always wins, oftewel: Open wint altijd. En ik had het niet beter kunnen zeggen.

 

Ik merk het bij mijn cliënten en ook in mijn eigen leven. Het meeste gedoe ontstaat als je je niet openstelt ergens voor. Onbekend maakt onbemind, zeiden ze daar vroeger altijd over. En dat is waar denk ik. De grootste bron van ergernis is denk ik als je aannames doet over een situatie of over een persoon. Je kunt alleen maar een oordeel vellen als je de werkelijke toedracht kent.

 

Ik leerde ooit in een opleiding jaren geleden dat de truc is om verbinding te maken met iets waar je met die ander hetzelfde over denkt. Stel je bijvoorbeeld voor dat je na een dag hard werken eindelijk naar huis kan. Je moet stevig de pas erin zetten en net op het laatste nippertje haal je de trein. Puffend en hijgend zoek je een zitplaats terwijl de deuren net achter je dichtgaan. Je vindt het laatste vrije bankje met twee plekken en zakt heerlijk achterover in je stoel, terwijl je je rugzak op de stoel naast je zet. Lekker je eigen plekje.

 

Bij het eerstvolgende station komen er uiteraard mensen de trein in. En voor je het weet staat er iemand naast je die wijst op je rugzak en vraagt of hij daar mag zitten. Pfff…. Daar zat je nou eigenlijk net niet op te wachten. Dit was toch jóuw bankje? Geïrriteerd haal je je rugzak weg en laat je de persoon naast je plaatsnemen. Je kijkt nukkig uit het raam met het gevoel dat je iets is afgenomen.

 

En stel je nou voor dat je het anders zou doen. Terwijl de persoon die naast je staat op je rugzak wijst maak je contact met hem en zeg je: ‘Ben je ook zo moe aan het einde van een werkdag? Wat heerlijk dan dat je lekker kan zitten hè, en even kunt bijkomen.’ Meteen maak je dan verbinding met de ander, want je herkent immers diens gevoelens van vermoeidheid en opluchting van het halen van de trein en het vinden van een plek.

 

Brené Brown (Amerikaanse onderzoeker en auteur, red.) zegt: ‘Verbondenheid is de energie die overspringt tussen twee mensen als beide zich gezien, gehoord en gewaardeerd voelen.’ Begrip voor een ander is dus altijd de eerste stap naar verbinding, en daarvoor heb je je open te stellen.