Franska.nl

Het grappige is dat Hans en Marjolein heel precies en geconcentreerd werken en tegelijkertijd beide twijfelen of het resultaat wel goed genoeg is, terwijl Gwen en Ine sneller overtuigd van hun eigen kwaliteit en kúnnen zijn, maar soms ook slordiger werken of eerder tevreden zijn. Kwaliteit hebben ze sowieso allemaal en ze verrassen ook elke keer weer. Meer dan eens heb ik mijn oprechte bewondering uitgesproken over de hoge kwaliteit die onze bakkers leveren. Want ga er maar eens aanstaan, zoals bij de spektakelopdracht: een ontwerp maken dat niet alleen origineel is, maar waar je de anderen mee verslaat en ons moet overtuigen. Een fraai uitziend baksel dat perfect uitgevoerd moet worden én lekker smaakt en in drie uur moet staan als een huis. Ik vond ze allemaal geweldig, ook al was de een mooier uitgevoerd of lekkerder dan de ander.

Dus je begrijpt onze discussie op het laatst. We leggen alle plussen en minnen naast elkaar en als we niet zeker zijn proeven we opnieuw om er altijd tevreden en met een glimlach uit te komen. Dat Robert en ik elkaars bloed wel kunnen drinken is een grap die André makkelijk kan maken omdat hij weet dat het verre van de waarheid is.

En mocht je je afvragen waarom ik deze uitzending iets matter in reactie en nogal wat witter was… Ik stond daar met een forse hersenschudding en een breuk van mijn oogkas. Er was zelfs een ligbedje op de set. Ik had twee dagen voor de opnames een aanvaring met een stalen deur gehad. Gestruikeld met een hete kop thee in mijn handen. En in plaats van die kop gewoon uit mijn handen te laten vallen probeerde ik mijn evenwicht te bewaren. En zo knalde ik dus linea recta met gebogen hoofd ter hoogte van mijn oogkas tegen de openstaande stalen deur. En die gaf niet mee… geen millimeter. En daar lig je dan, even ‘out’, met daarna als eerste gedachte ‘Ooo nee als mijn gezicht maar niet open ligt. Ik kan toch niet met hechtingen in beeld…’ 

Ik ga geen foto’s laten zien van hoe arme Vivienne haar best heeft moeten doen die laatste uitzendingen. Het is een klein wonder dat ze alles zo weggewerkt heeft. Van oog tot jukbeen kleurde het van bijna zwartblauw naar groen en geel, maar ze kreeg het weggeschminkt, mijn held en steun en toeverlaat. Dus je merkt: ook achter de schermen wordt er op hoog niveau creatief gedecoreerd.