Franska.nl

Ode aan de Bifi-worst

Vandaag wil ik het even hebben over de meest onderschatte snack van het land. Een snack die – volledig onterecht als je het mij vraagt – een slechte naam heeft gekregen.

Vandaag wil ik het even hebben over de meest onderschatte snack van het land. Een snack die – volledig onterecht als je het mij vraagt – een slechte naam heeft gekregen. Of nou ja, gekregen… Misschien heeft hij die goeie naam nooit gehad. Zó oneerlijk. Want er is geen snack zo kruidig, zo sappig, en vooral zó verslavend als deze. De Bifi-worst. Oftewel de ultieme guilty pleasure.

 

Het moment dat ik er achterkwam dat niet iedereen van deze delicatesse houdt, en sommige mensen er zelfs van walgen, kan ik me nog goed herinneren. Ik lag op de bank tv te kijken (gewoon, as you do, in joggingbroek) met een heerlijk Bifi-worstje (de mini’tjes, want dan heb je nog het idee dat je mate kan houden). All good, zou je zeggen, maar dat was buiten mijn huisgenootje om gerekend. ‘Wat ben jij ook eigenlijk een vent, hè!’, riep ze afkeurend uit – blijkbaar wordt het eten van Bifi-worstjes doorgaans niet geassocieerd met vrouwelijk gedrag.

 

Zoveel meer dan gewoon salami
De door mij zo geliefde Bifi-worstjes noemen zichzelf overigens ‘salamiworstjes’, maar daar doen ze zichzelf écht tekort mee. Het is zoveel meer. Heerlijk kruidig, ontzettend sappig en elk worstje smaakt naar meer. Een mix van varkens- en rundvlees en het zal je verbazen dat er ook gewoon koriander in te vinden is. Jaahaa, en ik durf er grof geld op te zetten dat al die korianderhaters met liefde zo’n worstje naar binnen werken. Dan weet je dat je goed bezig bent: als zelfs die mensen (want het is nogal een grote en uitgesproken groep) het kunnen eten.

 

Op de basisschool kwam ik overigens wél goed weg met mijn liefde voor het Bifi-worstje. Mijn klasgenoten snapten volkomen hoe lekker deze snack is. Sterker nog, ik was absoluut niet de enige die elke dag met een Bifi-worstje kwam aanzetten. Maar op de middelbare school hoefde ik dat niet meer te proberen. Ook al waren ze wel te vinden in onze snoepautomaten – ik durfde er niet aan.

 

De schaamte voorbij
Maar nu. Ik ben inmiddels 30 en schaam me niet meer zo snel. Daarbij, ook al hou ik van culinaire hoogstandjes en vind ik mezelf best een fijnproever, sommige simpele dingen moet je gewoon blijven waarderen. Biefstukken van Loetje, bijvoorbeeld. Een Big Mac als je de grootste kater ooit hebt (of als je er gewoon zin in hebt). Een HEMA hotdog met die lekkere saus. Maar vooral: de Bifi-worst. Dus ja, hierbij mijn coming out: ik hou van deze worst en iedereen mag het weten!