Franska.nl

Toen ik Franska.nl alleen nog maar bedacht had, leek het me al ontzettend leuk. En ik zal je iets vertellen, het is nog leuker dan ik al dacht. 

Je eigen online magazine? Dat doe je toch gewoon even? Elke dag even een recept koken. Kijk, koken doe je toch al elke dag. Nou dan film je het gewoon even, leuk. Zo’n beetje als dit, of dit.

Moet je natuurlijk wel zorgen dat je er zelf een beetje uitziet en je keuken aan kant is. En je handen netjes. Niks even onkruid wieden in de kruidentuin de dag tevoren dus. Dat de halve tuin nog onder je nagels zit. Ook geen nagellak, want dat is niet lekker bij een kok. Vallen er misschien stukjes lak in je eten, jak jak. 

En elke dag iets Italiaans erop natuurlijk, want je bent Italië-fan of niet. Hoe moeilijk kan het zijn, even een stukje schrijven als je er al zo vaak geweest bent? 

Uiteraard ook elke ochtend vroeg een stukje van mijn hand om de dag op Franska.nl mee te beginnen. 

Muziek ja. Logisch, want ik kan zelf ook niet zonder: Radio Franska dus.

Ook op Facebook lekker de dag openen met een persoonlijk uitgekozen nummertje. Swingend je bed uit. 

Reageren op wat de mensen over je stukkie zeggen. Ik had het er laatst met Wieke nog over hoe leuk het is, dat je meteen reacties krijgt als je online bent. Eigenlijk nog veel leuker dan een papieren tijdschrift, dan moet je er maar naar gissen of je verhaal in de smaak valt. 

Elke week een interview-filmpje met iemand die iets leuks doet. 

Elke woensdag een winactie regelen. Leuk, leuk… lezers blij maken. 

Ook zo’n grappig idee, alle Woensdag Windag-verlotingen filmen – wel eerst even alle namen printen, lootjes knippen en opvouwen. Lekker klusje.

Met Anita in een motor met zijspan de hort op en dingen testen. À la de ‘Two fat ladies’, ken je ze nog? Dat is nog nooit gelukt, vanwege te druk of zo. Dus test Anita alles in haar eentje. Daarbij durft ze veel meer dan ik.

Zelf tekeningen maken, want ik heb tenslotte niet voor niets op een kunstacademie gezeten. 

Lunches op de redactie met lezeressen en schrijvers, gezellig. Zelf koken voor de lezers natuurlijk. Jee, wat een werk. Zijn we maar snel buiten de deur gaan doen, dit soort dingen. Heb je vast wel gezien op Instagram.

En o wacht, hoofdredacteur zijn. Overleggen met je redactie, samen ideeën bedenken, plannen maken, bijsturen, evalueren, kijken wat wel en niet in de smaak valt. Er zíjn dus. En gewoon tijd nemen om te communiceren. Uh… hoe deed ik dat allemaal toen ik bij Libelle zat? Wacht… daar had ik chefs en adjunct-hoofdredacteuren en voor online ook nog een hele afdeling. Dat was nog eens goed bedacht.

Eigenlijk kun je met je eigen online magazine het beste de hele dag bij je club zitten. Helemaal niet handig als je in Brabant woont terwijl je redactie in Amsterdam zetelt en je het liefst alles à la minute wilt beslissen. Ook al kan er nóg zo veel per app of mail. 

Ach, ik maak er een lang verhaal van…

Laat ik maar gewoon vertellen dat ik het hoofdredactionele stokje ga overdragen aan iemand die ik al heel lang ken, die altijd in mijn vakantie een oogje in het zeil heeft gehouden hier en die als allereerste voor Franska.nl begon te schrijven. Je kent haar al lang: May-Britt Mobach. Zij woont veel dichter bij de redactie dan ik. Scheelt zo honderd kilometer. En zij kan er dus wel veel meer bij zijn dan ik. En wat het belangrijkste is: bij haar is Franska.nl in de allerbeste handen die ik me maar kan wensen. Zo lief dat ze het wil doen, ben er ongelofelijk blij mee.

En trouwens, ik ga echt niet weg, je zult me hier natuurlijk nog regelmatig zien, alleen niet meer elke dag. Ik begin eindelijk een beetje m’n verstand te krijgen. Beter laat dan nooit, toch? Ik dacht aan een iets normaler leven en een iets normalere werkweek. In elk geval hoor je hier minstens een keer per week van me. Dus je bent nog niet van me af ;-) Sowieso ben ik er morgen met m’n Woensdag Windag. En uiteraard blijven alle leuke schrijvers die je van Franska.nl kent hier hun mooie verhalen met je delen.

Liefs en een fijne dag!

PS  Weet je wie ik nou trouwens nog nooit genoemd en bedankt heb hier op Franska.nl? De uitgever die, samen met mij, met dezelfde grote sprong in het diepe in dit avontuur stapte: Ewart van der Horst. Hartelijk dank dat je dit gewaagd hebt. Ik heb er het diepste respect voor dat je zoiets gewoon doet.