‘Ik ben dol op mijn moeder, hoor, maar toch. Er is ook een soort van afstand tussen ons nu we ouder worden. We spreken elkaar gewoon steeds wat minder vaak en hebben daar allebei geen moeite mee. Met mijn schoonmoeder wordt mijn contact eigenlijk steeds closer.

Met je eigen familie zit je vast—of je nou wil of niet. Van jongs af aan heb je patronen opgebouwd die soms ingewikkeld kunnen zijn. Met een schoonmoeder begin je als volwassenen op een frisse, nieuwe manier. Er is vaak meer respect voor persoonlijke grenzen en minder emotionele bagage. En zo ervaar ik dat ook. Mijn schoonmoeder is heel attent, staat altijd voor ons klaar en heeft haar leven fijn op de rit. Bij mijn moeder is het rommelig en druk en ze is altijd half aanwezig in een gesprek. Wil ik het eens over mijn gevoelens hebben, dan kapt ze het gesprek al snel af. Dat vindt ze ingewikkeld. Mijn schoonmoeder kan uren kletsen over hoe en wat en luistert aandachtig. Natuurlijk heeft ook zij haar mindere kanten, hoor, maar ik mag niet klagen.

Daar komt bij: als je ouder wordt, zie je je eigen moeder vaak in een ander licht. Patronen die al jarenlang bestaan, kunnen moeilijk doorbroken worden. Zo is mijn moeder vooral druk met zichzelf en moeten dingen constant op haar manier gaan. Loopt iets anders, dan is ze niet te genieten. Ik merk dat ik nu steeds vaker mijn schoonmoeder opbel of daar even langs ga om even te sparren over het leven. Met mijn eigen moeder is er ook contact, maar gewoon wat oppervlakkiger. Dan gaat het met name over de jonge kleinkinderen en de praktische zaken. Daar is ze heel fijn in, ze helpt ons zeker. Dat waardeer ik ook. Maar als het gaat om emoties en twijfels, dan is mijn schoonmoeder er meer voor me.

Misschien zijn de verwachtingen met mijn eigen moeder ook wat hoger, hoor. Met een schoonmoeder ben je al sneller wat blij en met een eigen moeder… Daar vind je altijd wel wat om over te zeuren, zeg maar. Zo zijn dochters ook wel een beetje, geloof ik, want mijn broer heeft een prima band met onze moeder. Dus eerlijk: ik kan ook wel in de spiegel kijken en inzien dat het enigszins aan mij ligt. Maar toch. Ik zou gewoon wel eens willen dat ze wat meer luistert, wat meer tijd voor me maakt en wat interesse toont in waar ik mee zit…’