Een vrijdagmiddagborrel die alles veranderde

Rick en ik ontmoetten elkaar drie jaar geleden in de kroeg, tijdens een gewone vrijdagmiddagborrel. Hij luidde het weekend in met zijn collega’s, ik met de mijne. We kenden elkaar van gezicht, maar hadden nog nooit écht gesproken. Tot die bewuste middag aan de bar. Rick is een knappe verschijning, en dat flapte ik er – mede dankzij een paar wijntjes – spontaan uit. Nuchter had ik dat echt nóóit gedurfd.

We raakten aan de praat en gingen helemaal in elkaar op. Dat eerste gesprek vloeide soepel, dankzij de wijn. Maar normaal gesproken stotter ik. Behoorlijk. Iets waar ik me al jaren ontzettend voor schaam. Alle cursussen en therapieën ten spijt: mijn spraakgebrek bleef.

Rick vond het juist charmant

Rick zei dat hij het geen enkel probleem vond. Sterker nog, hij vond het schattig en lief. En rustig als hij is, heeft hij me nooit onderbroken wanneer ik wat langer nodig had om mijn zin af te maken. Ik voelde me de gelukkigste vrouw op aarde. Langzaam durfde ik mezelf steeds meer te laten zien. Rick zei altijd: ‘Iedere gek z’n gebrek’, en ik vond dat een prachtige gedachte.

Toch merkte ik de laatste tijd iets op. Rick verzon steeds vaker smoesjes als hij een zakelijke bijeenkomst had. Normaal gesproken vond hij het fijn als ik meeging naar die netwerkavonden. Maar ineens ‘hoefde het niet meer’ of ‘zou het toch een beetje saai worden’. Ik voelde aan alles dat er iets niet klopte.

Mijn grootste angst wordt werkelijkheid

Toen ik hem ernaar vroeg, gaf hij uiteindelijk – ietwat aangeschoten – toe:

‘Laten we er maar niet omheen draaien, Lisa. Voor jou én de anderen is het toch ongemakkelijk als een gesprek niet soepel loopt.’

Bám. Daar was ’ie. De opmerking die ik stiekem altijd had gevreesd.

Zijn woorden raakten me diep. Natuurlijk bood Rick meteen zijn excuses aan. Maar voor mij was het te laat. In één klap was mijn zorgvuldig opgebouwde zelfvertrouwen weggevaagd. Ik dacht dat ik mijn onzekerheid achter me had gelaten. Dacht ik.

Hoe nu verder?

Als je partner zich schaamt voor jouw ‘gebrek’, hoe stevig staat je relatie dan eigenlijk? Het doet pijn. Heel veel pijn. En daarom heerst er nu flinke radiostilte tussen ons. Ondanks zijn excuses weet ik niet of ik verder kan met iemand die zich voor mij geneert.