Hier zat ik zo naar uit te kijken
En eindelijk! Hij is er. Voor degene die er net zo van houdt als ik heb ik een verrassing.
Seizoen drie van De Geniale Vriendin over twee Napolitaanse vriendinnen is er (bijna). Eigenlijk was ie al eerder op een of andere Belgische zender te bekijken, maar toen had ik niet goed opgelet, dus had ik de eerste delen gemist. Gelukkig staat ie vanaf aanstaande vrijdag ook op het streaming-platform Mylum.
Het verhaal in het heel kort:
Wanneer Lila, de beste vriendin van de oude schrijfster Elena ineens spoorloos verdwijnt besluit Elena het verhaal van hun levenslange vriendschap op te schrijven. In seizoen drie probeert Lila zich staande te houden als alleenstaande moeder, terwijl ze onder zware omstandigheden fabriekswerk doet. Elena heeft net een succesvolle roman uitgebracht en probeert haar stem te vinden als jonge schrijfster. Hoewel hun levens sterk van elkaar verschillen, blijven de vriendinnen verenigd door hun onmiskenbare band. En dat dan allemaal prachtig verfilmd. Ik wil geen woord, geen beeld, niets missen. De sfeer, de muziek, de kleding…
Als ik die serie zie, ruik ik gewoon de koekjes, de koffie en de andere lekkere geuren die er uit een echte Italiaanse pasticceria komen. Ik voel mezelf meteen door de Galleria in Milaan lopen of op het Piazza Della Signoria in Florence zitten. Ik hoor het opgewonden gekwetter van Italianen. Klinkt toch anders dan het Brabants dat ik hier om me heen hoor. En dan het ongegeneerde geklets over eten. Toen ik de taal nog niet verstond, dacht ik altijd dat ze het over serieuze zaken hadden. Nu ik zo’n beetje bijna alles versta, weet ik wel beter, het gaat op terrasjes een groot deel van de tijd over eten. En trouwens, eten is een uiterst serieuze zaak voor de Italiaan. Als ze ook maar een ietsiepietsie trek voelen, zitten ze tegen elkaar op te bieden over de allerheerlijkste sugo’s en uiteraard is die van hun nonna altijd het beste.
Over Italiaans eten gesproken: ik heb veel geleerd van Italiaanse kookvideo’s op YouTube. Vooral hoe je een echt goeie spaghetti aglio-olio of vongole maakt. Niet zoals ik altijd deed: pasta koken, saus maken en dan door elkaar. Neenee, je kookt de pasta tot twee minuten voordat ie gaar is en dan laat je hem de laatste minuten garen in de pan, samen met de saus, met nog wat kookwater van de pasta erbij. Pas dan gaat de saus goed om elke sliert heen zitten. De saus moet cremoso worden. Als je een beetje pasta optilt en terug laat vallen hoor je een special ‘smek’-geluid, dan is ie goed.
Zo moet ie:
– 80 à 100 gram pasta per persoon
– Een gesnipperde teen knoflook per persoon
– Een fijngesneden gedroogde peperoncino of een flinke snuf chiliflakes per persoon
– Veel lekkere extra vergine olijfolie
– Eventueel platte peterselie
In een grote pan vol water met flink wat zout de spaghetti (te kort!) koken. In een hapjespan in heel veel olijfolie de knoflook en de pepertjes zachtjes laten garen (niet bruin laten worden!), de spaghetti erbij als ie nog twee minuten nodig heeft voordat hij al dente is. Twee flinke scheppen van het kookvocht erbij en dan maar draaien, draaien, draaien met die spaghetti, totdat je ziet dat er een crèmige ‘saus’ ontstaat op de bodem. Vuur uit, eventueel nog wat fijngehakte platte peterselie erdoor en dan snel opeten. Perfetto!
O wacht. Ik had het geloof ik over De Geniale Vriendin hè? Tssss… ik lijk intussen wel een halve Italiaan. Eindeloos uitweiden over eten… Het leuke van vandaag was dus dat ik van Mylum twee links mag weggeven, waarmee je gratis naar het derde seizoen van de serie kunt kijken. Wedden dat je ook meteen in Italië zit als je er eenmaal aan begint? En dan nog zo’n bordje pasta erbij… genieten gewoon.
Zin in?
Snel even reageren onder dit artikel op Facebook en je maakt kans. Vrijdag, als het nieuwe seizoen online gaat, maak ik de twee winnaars bekend. Tot later dus op Facebook.
Ik wens je een fijne week en ik hoop dat je aglio & olio lekker smaakt,
Liefs van Franska
Door: Franska
