Het tennistoernooi
Yvonne heeft sinds twee jaar een affaire met Ronald, een getrouwde man die ze kent van de tennisbaan. Door de coronacrisis hebben ze elkaar al weken niet kunnen zien. Maar houdt Yvonne dat wel vol?
‘Het begon allemaal heel onschuldig. Twee jaar geleden deed ik mee aan een toernooi bij ons op de vereniging. Ronald en ik werden bij elkaar gezet als team en we wonnen de beker. Uitgelaten zaten we tot laat in de avond samen in de bar om onze overwinning te vieren. We hadden een leuke klik en hebben nog uren zitten praten over van alles en nog wat.
Voor het eerst in tijden kon ik echt met een man praten. Na een aantal relaties was ik alweer een tijdje alleen. Ik had wel dates via Tinder maar de mannen die ik dan ontmoette wilden eigenlijk maar seks. Van een goed gesprek was er nauwelijks sprake.
Ronald was echt anders. Hij was oprecht geïnteresseerd in me en vroeg me van alles. Trots vertelde hij over zijn kinderen, maar over zijn vrouw liet hij weinig los. Ik kreeg wel de indruk dat zijn huwelijk niet meer zo sprankelend was. Na dat toernooi zagen we elkaar steeds vaker op de club en als het kon dronken we samen na afloop van onze wedstrijden nog wat met elkaar.
Op een van die avonden gebeurde er iets. Toen hij zijn glas van de bar pakte raakte zijn hand de mijne aan en ging er een schok door mijn lichaam. Ik schrok ervan en wist even niet waar ik kijken moest. Maar ik zag dat er bij Ronald ook iets gebeurde want ook hij werd nerveus.
Toen we uiteindelijk naar huis gingen keek hij me wat langer en indringender aan dan normaal en fietste toen snel weg. Ik bleef totaal in de war achter. Werd ik nou verliefd op een getrouwde man? Al vrij snel na dit incident stonden we op een van de tennisavondjes na afloop te zoenen en voor ik het in de gaten had belandden we bij mij thuis in bed.
In die tijd leefde ik echt in een roes en kon ik niet wachten tot ik hem weer zou zien. Inmiddels zijn we twee jaar verder en zijn vrouw weet nog steeds van niets. Ronald vertelt niet veel over zijn relatie met haar maar ik weet dat hij ongelukkig is. Eigenlijk wil hij van haar scheiden maar hij wil dat zijn kinderen liever niet aandoen.
Inmiddels word ik steeds ongeduldiger. Ronald is de man voor mij. Met hem wil ik oud worden want nog nooit heb ik me bij iemand zo gelukkig gevoeld. Maar hij is doodsbang dat zijn affaire met mij uitkomt. Door de hele situatie rond het coronavirus heb ik hem al weken nauwelijks gezien. De tennisbaan was gesloten en zijn vrouw zou het natuurlijk heel raar vinden als hij twee avonden in de week ergens naartoe zou gaan terwijl de rest van het land thuis moest blijven. Heel af en toe kwam hij eventjes bij me langs. Zogenaamd omdat hij even ging hardlopen.
Maar ik wil dit niet meer. Ik wil me niet langer verstoppen. Ik wil dat de hele wereld weet dat we bij elkaar horen. Ronald ziet inmiddels wel in dat zijn huwelijk over is maar stelt het gesprek met zijn vrouw daarover steeds opnieuw uit. Daar hebben we al flinke ruzies over gehad en ik word er echt wanhopig van.
Dit is allang geen affaire meer. Ik houd van Ronald. Gisteren heb ik hem voor de keuze gezet: of hij gaat vandaag het gesprek met haar aan om te vertellen dat hij bij haar weg wil, of ik bel bij zijn huis aan en vertel zijn vrouw wat er aan de hand is. Dat meen ik. Ik neem hiermee een heel groot risico, maar dat is het me waard. Want een leven zonder hem kan en wil ik me niet voorstellen.’
