Héél even appen

Voor mijn eigen veiligheid neem ik m’n telefoon mee. Je zou ’s nachts maar op de snelweg stranden zonder dat je iemand kunt bereiken …

 

Rij je even gezellig mee naar Amsterdam? Ik ben namelijk onderweg naar een etentje met vriendinnen, heel leuk. En omdat ík nou eenmaal aan de andere kant van het land woon, ben ik meestal de sjors die dat stuk moet reizen. Soms met de trein, maar nu ga ik met de auto. En dat vind ik eigenlijk nog lekkerder, zeker nu het regent. Kom ik niet nat aan op het station. En kan ik lekker meezingen met de radio. Maar nu jij meerijdt zal ik niet te hard meeblèren, hoor.

 

M’n telefoon gaat uiteraard ook mee, veilig gevoel. Ik zet ‘m onderin, voor de pook, bij dat sigarettenrondje (hoe heet dat ding eigenlijk? En waarom bestaat überhaupt dat nog?), met het scherm naar mij toe, zodat ik appjes snel kan lezen zonder dat ik m’n telefoon hoef te pakken. Want stel je voor dat er thuis iets gebeurt en ik zie dat niet.

 

Best druk op de weg, hè?. Moet echt even opletten, door die regen.

Shit, ze staan daar verderop wéér op de rem. Dus app ik toch vast even: ‘Vrees iets later, want rijdt niet lekker door.’ Dat doe ik zoveel mogelijk in telegramstijl natuurlijk, want hé, eigenlijk mag je niet appen in de auto. Jaja, ik weet ook dat het gevaarlijk is. Maar zo handig dat dat tegenwoordig kan! Hoeven zij zich geen zorgen te maken.

 

3 meeblèrliedjes verder, zie ik toch iets moois verschijnen! Zie je ‘m ook? Een prachtige regenboog daar links, boven het weiland. Die móet ik even delen, hoor; het is een teken! Even fotograferen. Twee handen voor nodig, dus ik stuur even met m’n knieën. Wacht even, die is niet mooi gelukt. Nog een foto. Ja, beter. Mooi hè? En nu ik ‘m toch goed in beeld heb gevangen, meteen even op Twitter zetten: #potmetgoud.

 

Pling!

Marieke.

Ze is ook onderweg.

Ha, leuk!

 

Gezellig hè, bij mij in de auto? Wat zei je? O! Ja, ik zie het. Aan de overkant is een ongeluk gebeurd. Jee, dat ziet er heftig uit! Snel even filmen en mensen waarschuwen dat ze in de file terechtkomen als ze de andere kant op rijden. Doe ik voor hun eigen veiligheid.

 

Doorkachel.

Doorkachel.

Liedje.

Meeblèren. Zeg, wat zing jij vals!

 

Pling.

Hahaha, heb je die opmerking van Sabine gelezen in de groepsapp? Zij zit per ongeluk in het verkeerde restaurant. Daar móet ik even op reageren, hoor. Wacht even.

‘Sukkel! ?’

Doorkachel.

Zo. We zijn er. Hartstikke leuk dat je meereed!

Wat zeg je? Blij dat je er levend uit bent gestapt? Hoezo?

 

 

PS. Of dit echt gebeurd is? Mwa. Maar ik las vanochtend wel dat er ontiegelijk veel wordt geappt in de auto. Hoe we dat weten? Doordat kinderen hun ouders ‘verlinkten’ bij een onderzoek van de ANWB. Had ik lollig gevonden als het cijfer niet zo shockerend was: bijna 70 procent van de ouders bleek te appen in de auto. 70 procent! Na jaaa! Lekker voorbeeld, dan. Daarnaast –  wisten we al – mag je vanaf aanstaande juli niet meer appen op de fiets. Ik ben werkelijk benieuwd naar hoe dat gehandhaafd gaat worden.

 

Maar wat ik me nog serieuzer afvraag, is of die verboden werkelijk bijdragen aan de veiligheid. Want zo’n verbod gaat toch niet helpen? Appgedrag heeft toch veel meer te maken met eigen verantwoordelijkheid nemen en discipline? Discipline ja. Die neiging onderdrukken om direct in contact te treden. Whatever de reden (ongeluk, vertraging) ook is. En da’s van oudsher ook beter, hè, geen bericht sturen. Want het gezegde luidt toch echt: geen bericht is goed bericht!?

 

PS 2. Ik schreef dit stuk in de auto.

 

PS 3. Nee hoor, geintje!

 

Door: Beatrijs Bonarius

Beatrijs Bonarius is tekstschrijver & eindredacteur. Een mediavreter, zoals ze zelf zegt. Met een vrolijke, scherpe blik – en dito toetsenbord – kijkt ze voor Franska naar de actualiteit.

Afbeelding van Beatrijs Bonarius