En ik wist nog wel zo zeker dat ik dit nooit zou doen

 

Eindeloos vaak geprobeerd te bellen om een afspraak af te zeggen, maar geen gehoor. Dan misschien maar appen? Ik wilde net iets intikken toen ze zelf appte…

 

‘Hallo Franska, Ik heb besloten, op advies van de kappersbranche-organisatie, om te sluiten tot zeven april.’ Nou was ik al van plan om zelf af te zeggen, want een hele tijd zo op elkaars lip zitten lijkt me nu geen goed idee, maar ik kreeg haar maar niet te pakken. Vanuit RIVM of regering waren geen adviezen gekomen, dus nam ze zelf de beslissing. Natuurlijk appte ik direct terug dat ik het een heel goed besluit vind. Waarop zij reageerde met: ‘Één troost: heel Nederland heeft straks een uitgroei.’ De grapjas.

 

Ik had er al over na lopen denken. Dat ik nu misschien toch maar terug moest komen op m’n eerdere besluit om nooit of te nimmer grijs te willen worden. Natuurlijk kan ik online verf bestellen en zelf aan de slag gaan, maar ik herinner me maar al te goed die ene keer dat ik dat probeerde. Was niet bepaald een succes en het ging ook nog gepaard met een schoonmaakklus van jewelste in de badkamer. Mezelf in de spiegel verven betekent bij mij steeds de verkeerde kant op smeren met de kwast. Ergens zit er wat dat betreft een draadje erg vast of juist nogal los in m’n hoofd. Net als bij ‘Nederland in beweging’. Laat me iets met m’n benen en armen tegelijk doen, of iets voor een spiegel, en de hele boel slaat acuut op tilt. Dus daar gaat ie dan. We gaan voor grijs. Niet tegen Rob Peetoom zeggen. Hij gaf me namelijk dit advies, zie filmpje… 

 

Het voordeel van grijs is natuurlijk dat het geld en tijd scheelt. (Hoewel? Onderhoud?) En waarschijnlijk is het uiteindelijk ook beter voor m’n haar. Plus een bijkomstig voordeel: ik kleur meteen leuk bij m’n grijze katten Missi en Sippi. Die zich trouwens helemaal niks aantrekken van social distancing. Houden nog geen centimeter afstand. Lopen lekker in de tuin te racen en te stoeien, dwars door de krokusjes. Hebben ze ook geen problemen mee. Zo’n kleur grijs als die twee wil ik dan dus graag krijgen:

 

 

Af en toe even iets leuks

 

Tijdens de financiële crisis van 2008 vroeg ik m’n toenmalige (Finse) uitgeefbaas of hij het niet zwaar inzag. Zijn reactie: ‘Not at all, Franska. In time of war and crisis women eat chocolate and read magazines.’ Dat is natuurlijk precies wat we doen als we even geestelijk willen emigreren. Dan maar genieten op de vierkante centimeter. Nou… centimeter… een plak caramel-zeezout is natuurlijk wel ietsje meer dan een vierkante centimeter. Zeker dat grote blokje in het midden, dat je maar het beste in een keer op kunt eten, want het breekt veel te lastig door. Zou je dik worden van chocola?

 

En een bloemetje in huis halen. Ook een goed plan. Natuurlijk heb je topbloemen.nl en Greetz en zo, maar ik kwam ineens op het idee om gewoon de bloemenwinkel hier in het dorp te bellen waar ik in het normale leven best vaak kom. Ze is dan wel gesloten, zei ze, maar ze gaat gewoon door met bezorgen. ‘Ik zet het bij je voor de deur en stuur een tikkie, hoeven we elkaar niet te dicht te naderen.’ Dus… ik heb mezelf verwend met drie bossen tulpen. Kreeg er nog gratis narcisjes voor op de tuintafel bij ook. Zo schattig.

 

 

En wat ook heel leuk is voor jezelf: een lekker geurtje opspuiten ’s ochtends. Geeft je zo’n heerlijke verwen-opkikker. Mijn favoriet is al jaren Lime, Basil & Mandarin van Jo Malone. De naam zegt het eigenlijk al: instant lente om je heen. 

 

 

En sinds ik de nieuwe geur Silver Birch & Lavender van Jo Malone heb ontdekt, wissel ik die twee nu af. Dat afwisselen zorgt er meteen voor dat niet alle dagen op elkaar gaan lijken. Heb ik ineens best last van met al dat thuisblijven. 

 

 

En het is trouwens lente sinds eergisteren. En niet zomaar eentje. Het mag dan misschien nog niet erg warm zijn, toch is er iets aan de hand. Tenminste, dat gevoel heb ik. Het lijkt wel of de natuur probeert iets goed te maken. Meer bloemetjes en vogeltjes dan ooit. Of heb ik meer tijd om ervan te genieten? In elk geval is er iets bijzonders bezig bij ons in de tuin. Het is dit jaar voor het eerst dat ik hier lelietjes van dalen uit de grond zie komen. Daar ga ik straks weer eens even in alle rust van zitten genieten. 

 

Ik wens je veel liefs, goeds en vooral sterkte met alles. Laten we maar proberen er het beste van te maken. En voor al die lieve lezers die gewoon op pad gaan en door moeten werken buitenshuis om alle thuiswerkers van van alles te voorzien, en lieve lezers in de zorg, duizendmaal dank! En een heel diepe buiging van respect. Zeker weten dat ik ook namens alle Franska.nl-lezers mag spreken als ik dit zeg.

 

Kus uit Brabant 

 

Want dat kan gewoon via internet. Veel meer dan anderhalve meter van elkaar en toch zo dichtbij…

 

Franska

 

Door: Franska

Afbeelding van Franska