Facebook is niet oppervlakkig
Margreet is een beetje klaar met zure betogen over Facebook. Jezelf van je beste kant laten zien is iets wat onze voorouders ook al deden. Niks mis mee. Kijk liever naar het mooie van social media.
De vrienden die ik op Facebook heb, heb ik stuk voor stuk (op eentje na) ook in levenden lijve gezien. En ik vind het een voorrecht om in korte tijd van zoveel dierbare mensenlevens een beetje op de hoogte te blijven.
De mensen die geen Facebook-account hebben of het hebben opgezegd, gebruiken daarvoor bijna allemaal als argument dat ze geen zin hebben in al die inkijkjes in gelukkige niets-aan-de-hand-levens waarbij alleen de successen worden gevierd. Het geeft volgens hen een vertekend en oppervlakkig beeld van de werkelijkheid.
Ik neem het op voor alle social media waar ik veel dierbare personen heb mogen terugvinden
Ik moet me tijdens dat soort zure betogen beheersen om niet met m’n ogen te gaan rollen en hardop te denken: JA, HALLÓÓÓ, WHAT’S NEW?!?!
Alsof we een eeuw geleden, toen de fotografie een beetje tot ontwikkeling kwam, een portret lieten maken in ons dagelijkse kloffie, waarbij de kinderen 10-centimeter-lange snotterbellen hadden, moeder de vrouw haar ene hand afveegde aan haar vuile schort en met de andere hand een verwarde haarlok wegduwde.
Natúúrlijk presenteren we ons online van onze betere kant! Net zoals we honderd jaar geleden voor de foto in de wasteil doken en onze zondagse kleding aantrokken.
Dát oppervlakkig noemen, is net zoiets als zeggen dat iemand met geschoren benen en/of lippenstift en/of een gestreken blouse oppervlakkig is. Online en offline, we proberen ons allemaal min of meer van onze beste kant te laten zien… Daar is niets oppervlakkigs aan. Dat heet op z’n minst: zelfbewustzijn! En ja, ook ik probeer er op m’n profielfoto zo voordelig mogelijk uit te zien. En nee, ik post geen berichten (en al helemaal geen foto’s!) als ik met een glaasje te veel op als pandabeertje in verdriet aan het zwelgen ben. Ammehoela, zo ziet m’n partner me niet eens!
Ik neem het op voor Facebook, Instagram en al die andere social media waar ik de afgelopen jaren veel dierbare personen heb mogen terugvinden en volgen. Dankzij deze online-middelen zijn er stukjes van m’n leven waarmee de verbinding is hersteld. Er zijn hele levensfasen die ik door vrienden, teruggevonden via social media, in retrospectief beter kan begrijpen. Ik durf zelfs te stellen dat ik door de verzameling Facebook-vrienden die ik in de loop der jaren heb opgedaan, mezelf beter heb leren kennen.
Dusss… wie ooit nog eens beweert dat het allemaal maar oppervlakkig is, krijgt deze blog onder z’n neus gewreven!
Door: Margreet Botter
Margreet Botter woont met man en zoon in het midden van Nederland. Ze is al een leven lang bezig zichzelf en de wereld een beetje beter te begrijpen en deelt de lessen die ze opdoet graag met anderen. Al was het, zo zegt ze zelf, alleen om soms te toetsen of ze niet helemaal gek is…
