‘De verwijdering tussen ons zette al in tijdens corona’
‘Maar door deze kwestie is er definitief geen weg terug.’
‘De verwijdering zette al in tijdens Corona. Ik liet me inenten en legde me neer bij de regels – mondkapjes, avondklok, afstand houden, geen feestjes – terwijl zij alle regels met voeten trad en principieel tegen inenten was – maar intussen wel een QR-code had weten te kopiëren waardoor ze gewoon bij restaurants naar binnen kon. We hadden een aantal clashes die zo heftig waren, dat ik bang was dat ze onze vriendschap de das om zouden doen. Maar telkens besloten we dat we iets met elkaar deelden dat zo ver terugging en zo dierbaar was, dat we hoe dan ook aan de praat moesten blijven. Gevoelige onderwerpen moesten we maar uit de weg gaan, dachten we. Want over bepaalde zaken zouden we het waarschijnlijk nooit eens worden.
Waar we niet mee gerekend hadden, was dat er steeds meer thema’s bijkwamen waarover we van mening verschilden. Het klimaat bijvoorbeeld – ‘zorgelijk’ volgens mij, ‘niets aan de hand’ volgens haar – of politieke kwesties. Een paar keer kwam het voor dat ze zonder aanleiding haar standpunten begon te poneren en dat doet ze met een fanatisme dat grenst aan het verbetene. Elke keer vroeg ik haar om op te houden. ‘Houd hier nou eens mee op. Als ik geïnteresseerd ben in je mening zal ik er echt wel naar vragen, oké?’
We hadden elkaar al een paar maanden niet gesproken toen we een paar weken geleden samen afspraken voor een zondagse lunch. Die begon zoals het ooit was tussen ons: ongedwongen en ontspannen. Totdat ze, overigens weer out of the blue en zonder dat ik ergens naar had gevraagd, over de kwestie Israël-Palestina begon waarbij onze meningen – wonder boven wonder – niet eens erg uiteenliepen. Voelde ze zich hierdoor gesterkt om door te denderen of was ze gewoon even vergeten hoe verschillend we in het leven staan? In ieder geval stapte ze moeiteloos over naar Rusland-Oekraïne. Het is bijna onmogelijk om meer met iemand van mening te verschillen dan zij en ik over dit onderwerp.
Tegenover mij zat een vriendin die zich een fanatiek aanhanger van Poetin toonde. Toen ze haar monoloog begon zat ik nog rechtop aan tafel tegenover haar. Toen praten fulmineren werd en de decibellen onbehoorlijk werden opgevoerd, leunde ik steeds meer achterover. Ik had ruimte nodig en moest afstand nemen. Toen ik de blik in haar ogen zag besefte ik ter plekke dat een vriendin die op deze manier Poetin aanhangt, geen vriendin kan zijn en dat er na deze zondag nooit meer een afspraak zal volgen.’
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
Door: Redactie Franska.nl
