De gloeiende vijf minuten

 

Vriendinnen van me vragen me waarom ik eigenlijk nooit over de overgang schrijf. Of ik er eigenlijk überhaupt een mening over heb. Natuurlijk vind ik er wel wat van. Ik vind die overgang namelijk hartstikke stom en negeer ‘m daarom maar gewoon.

 

Maar dat kan uiteraard niet iedereen. Zo af en toe vang ik een gesprek op in de kleedkamer van vrouwen die volledig van de rel zijn geraakt sinds ze in de overgang zitten. Van pietjeshaar tot spierpijn. En van broze nagels tot enorme opvliegers. Het is voor sommige dames echt een ware hel. Nu hoorde ik van een geweldige oplossing: de overgangsconsulent.

 

Daar kun je dus terecht met al je vragen over geheugenverlies, gewichtstoename en dat je af en toe tot de heks van de buurt wordt gebombardeerd vanwege stemmingswisselingen. Maar ook over wat minder frisse zaken waar je het liever niet over hebt als je met je vriendinnen aan de koffie zit. Wat fijn dat deze consulent dan met begrip naar je wil luisteren en je ook nog eens van goede raad kan voorzien.

 

Een kennis van me organiseert overgangsspreekuren voor medewerkers van het bedrijf waar ze werkt. En het loopt storm. Elke keer zit de zaal vol vrouwen die zich blijkbaar toch een beetje generen, maar er wel degelijk behoorlijk last van hebben.

 

Hoe anders was dat, pak ‘m beet, een halve eeuw geleden. Had je zeven kinderen gebaard, zaten ze met z’n zevenen tegelijk in de pubertijd terwijl jouw hele lichaam finaal op z’n kop stond. Toen vroeg je echt niet aan je eigen moeder hoe zij de menopauze aan het begin van de vorige eeuw had ervaren.

 

Kun je nagaan hoe die rottige overgang voor je oma geweest moet zijn.

 
De mijne had het er volgens mijn eigen moeder nooit over. Oma noemde het ‘de gloeiende vijf minuten’ en daarmee was de kous af.

 

En dat is ie voor mij nu ook, want ik heb er iets over geschreven. Klaar! Hup, naar de overgangsconsulent dus. Want een vrouw van deze tijd, is op de overgang voorbereid.

Door: Irene Smit

Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.

Afbeelding van Irene Smit