Opgelucht uit elkaar – en dan?

Toen Johan en ik besloten uit elkaar te gaan, voelde dat voor ons beiden vooral als een opluchting. We waren uit elkaar gegroeid. Johan’s leven stond stil. Vond ik. Hij was veranderd in een ambitieloze man, zag nergens meer een uitdaging in en vond alles wel best. Zolang het op zijn werk goed ging en hij op zondag naar zijn favoriete voetbalclub kon, was hij tevreden. Ook met de tien-minuten-vrijpartij op zaterdagavond wist hij prima te leven.

Maar ik niet meer. Niet alleen met dat laatste – die passieloze seks – ook de nul-communicatie tussen ons ging me steeds meer tegenstaan. Ik wilde léven. Nog meer uit mijn werk halen, eropuit gaan en me weer vrouw voelen. Gezien worden. Onze levens liepen niet meer gelijk. Kortom: de koek was op. We zijn gelukkig als goede vrienden uit elkaar gegaan.

Daten na je 50ste – hoe moeilijk kan het zijn?

Vrij snel na onze scheiding schreef ik me in op allerlei datingsites. Ik plaatste aantrekkelijke foto’s en swipete wat af. Heerlijk vond ik het om ’s avonds achter de pc te kruipen, met de hoop dat de ene na de andere adonis voor me zou vallen.

Maar, mijn hemel, wat viel dat tegen! Ze waren er heus hoor, mannen die interesse toonden. Alleen niet bepaald het type dat ik voor ogen had. Het waren vooral trotse karpervissers, stoere motormuizen, softe opa’s of ‘jongetjes’ die juist hielden van oudere vrouwen.

Van Lexa tot Tinder – nog steeds geen klik

Eerst dacht ik nog dat ik me had ingeschreven op de verkeerde datingsites. Dus maakte ik regelmatig een switch: van Lexa naar Tinder en van Ourtime naar zelfs Second Love. Er moesten toch ergens knapperds rondlopen die, net als ik, nog wat pit hadden én met wie het zou klikken?

Inmiddels weet ik het zeker: daten na je 50ste is een koude kermis. De mannen die ik wél leuk vond, haakten meestal af zodra ze hoorden dat ik nog twee pubers thuis heb. En eerlijk is eerlijk: het liefst zou ik zelf ook een kinderloze partner willen. Daarnaast gooide de afstand vaak al roet in het eten nog voor we een tweede kop koffie konden plannen.

En dan de fysieke tegenvallers… Het lijkt wel of iedereen zich online mooier, slanker en jonger voordoet dan in werkelijkheid. Gevolg: ongemakkelijke gesprekken waarbij je alleen maar bezig bent met één ding: hóe snel kom ik hier weer weg?

De ware Jacob? Ik sla even over

Gedoé, dat is het. Natuurlijk zijn er succesverhalen, en ik gun iedereen zijn of haar grote liefde. Maar voorlopig is daten niks voor mij. Om verdere teleurstellingen te voorkomen, heb ik me uitgeschreven op alle datingsites. Ik heb er genoeg van.

Liever richt ik me nu volledig op mijn nieuwe werk. En wie weet… misschien kom ik daar wél de ware Jacob tegen. Zonder dat ik nog een keer hoef te swipen.