Daar sta ik dan, gênanter wordt het niet

 

‘Wilt gij…’ begon de dominee in een stampvolle kerk. En toen ging de telefoon van Beatrijs.

 

Het was druk in de kerk! We installeerden ons vrolijk voor de ‘ja’ van mijn goede vriendin en haar aanstaande. En omdat er meer mensen dan zitplaatsen waren, stond ik op m’n hoge killerhakken ergens vooraan aan de zijkant. Mijn tas lag, net als alle jassen, op een grote hoop achter in de kerk, veilig onderop.

 

Het moment suprême. ‘Wilt gij…’

 

Daar ging een telefoon.

 

Mijne!

 

Ik snelde, zoals dat heel charmant gaat op die high heels, met een kop in de kleurschakering bietjes naar achteren om eerst m’n tas onder die berg jassen te vinden en daarna zenuwachtig op elke knop die ik maar kon vinden te duwen. Stil. Pffff.

Ik moffelde mijn tas weer veilig onderop en liep oververhit terug. De ceremonie kon weer doorgaan.

 

Hoewel… In alle stress bleek ik m’n telefoon niet goed uitgezet te hebben. Ik stond nét weer vooraan of daar ging-ie weer.

De bruid riep me vrolijk geërgerd toe, en niet alleen mijn hoofd verpaarsde, ook mijn nek, handen en tanden…

 

Erg was dit!

 

Nou ja, erg…

 

Weet je wat echt erg is? Als minderjarige uitgehuwelijkt worden

 

Zelf ben ik nooit gevraagd. Nee, maak je geen zorgen, van mij hoeft het niet. Ik bepaal graag zelf óf en wanneer ik de liefde wil vieren. Net als bijna alle vrouwen in Nederland. Maar dat geldt zeker niet voor vrouwen in landen buiten Europa. Laat staan meisjes die vaak al op heel jonge leeftijd worden uitgehuwelijkt. En dat is dus wel erg.

 

Prinses Mabel richtte hiervoor Girls not brides op. Hiermee zette ze dit probleem internationaal op de kaart (er doen al meer dan 700 organisaties mee!). Want elke twee seconden – on-waar-schijn-lijk veel – trouwt ergens een minderjarig meisje.

 

Ook sinds Friso, die deze week vijf jaar geleden door een lawine in coma raakte, en daarna overleed, gaat Mabel ermee door. Zij blijft andere meisjes en vrouwen iets gunnen wat zij niet meer heeft. Een gelijkwaardig en gelukkig huwelijk.

 

Ik vind haar knap. En dapper.

 

 

Beatrijs Bonarius is tekstschrijver & eindredacteur. Een mediavreter, zoals ze zelf zegt. Met een vrolijke, scherpe blik – en dito toetsenbord – kijkt ze voor Franska naar de actualiteit.