Als Flo eenmaal iets in haar hoofd heeft
 

Mijn liefste vriendinnen zeggen dat Flo ons heeft uitgekozen. Dat vind ik een compliment zo groot dat ik het niet kan beamen.

 

 

Maar op een vlak kan ik hen wel gelijk geven en dat betreft het shoppen. Mijn meisje heeft een zeldzaam en ongeëvenaard talent om de meest moeilijk verkrijgbare items op haar wensenlijst te plaatsen, en met een moeder die al vijftien jaar over de mooie dingen van het leven mag schrijven en shoppen tot Champions League-niveau heeft weten te tillen, zou je denken dat je dan wel goed zit.

 

Zo had ons meisje een half jaar geleden haar zinnen gezet op de kangoeroes van Ikea. Dat ze uit de collectie en dus niet meer te koop waren, bleken loze argumenten. Ze moest en ze zou. Een oproep aan jullie hielp me uit de brand. Uit het hele land werden kangoeroes aangeboden en zelfs in huizen waar ik vaak kwam, bleken deze beestjes op zolders te liggen. Net als bij haar moeder is de honger naar iets nieuws maar eventjes gestild. Er diende zich een nieuw project aan. Alles van Toy Story graag. Buz Lightyear, Jessie, Bullseye en ga zo maar door. De zin dat Toy Story in 2014 in de bioscoop was en de merchandise niet meer te koop is, kreeg geen gehoor. Ze moest en ze zou.

 

Bij mijn lieve werkvriendin Daniëlle ben ik ineens Jupiler League en zij Champions League shoppen dus toen zij bovenop Marktplaats dook, wist ik dat het goed kwam. Ze deelde haar locatie-punt met me via Whatsapp, samen met een foto van best een lugubere flat-galerij, en schreef: Als je niets meer van me hoort, kom je me halen, oké?

 

Lang verhaal iets korter: ik maakte een extreem goede beurt bij ons meisje want Daan wist natuurlijk iedereen te verzamelen.

 

Toen verscheen er iets anders op het menu: de beer Guilbert van de serie De Kleine Prinses. Ik zocht en ik zocht, vroeg hulp van Daan, maar zelfs zij schudde haar hoofd en antwoordde: Ik vrees dat het dit keer niet gaat lukken, May. Ik postte op Facebook, kreeg een reactie van een collega uit een ver verleden. Hij had Guilbert ergens in Duitsland gezien op Ebay. Ik meldde me aan, stuurde een email, belde de eigenaresse van Guilbert in mijn beste Duits. Guilbert war ja reserviert, kreeg ik te horen. Aber, nein… Op de achtergrond moet de vrouw mijn meisje hebben horen huilen om Guilbert, maar reserviert was reserviert en daar had ze natuurlijk ook gelijk in. Ik hoopte dat het over zou waaien, maar Guilbert was voor haar wat Isabel Marant-laarzen voor mij zijn. Zit het eenmaal in je hoofd, krijg je het er niet meer uit.

 

Ik besloot te zoeken bij de bron. De Kleine Prinses is van oorsprong een Engelse serie, dus laat ik in Engeland zoeken op Amazon.co.uk. Tijdelijk niet leverbaar. Wat was er toch aan de hand met deze kleine beer? Ineens kreeg ik een ingeving. De Engelse E-bay. En ja hoor, daar zat hij. En niet alleen Guilbert, alle hoofdpersonen uit de serie waren zum haben. 

 

 

meisjes met knuffels

 

Met een hart dat in mijn keel bonsde (ik zat ook op het strand met haperende wifi) vulde ik zo snel mogelijk alle velden in. Dat niet weer iemand me te snel af zou zijn. Bij het laatste veld kwam alsnog de dreun: E-bay leverde niet aan Nederland.

 

Nu ik zo dichtbij was, gaf ik niet op. Wie kende ik in het Verenigd Koninkrijk? Ik herinnerde me dat mijn lieve werkvriendin Esther een schoonzus in Londen had. Misschien dat zij… Ik liep naar de zee (daar is betere wifi, raar maar waar) om zeker te weten dat het verzoek verstuurd was. Heel snel kwam er antwoord. De woorden ‘ze doet het’ en het adres maakten dat mijn twee voeten loskwamen van het strand. Ik riep ‘We hebben Guilbert!’ naar mijn man en we juichten alsof Ajax net de beslissende goal tegen Tottenham had gemaakt.

Woensdag was het zover. De bel ging. Een pakketje. Voor Flo. Een lachje achter haar naam getekend. Haar zussen hielpen met uitpakken. En daar was hij. Guilbert. En Snoes. En Sproet. En de kleine prinses zelf. Flo was er een beetje beduusd van. Toen ging ze thee zetten. Voor haar vrienden. En ze moesten mee in de fietsmand toen we haar zus naar tennisles brachten. Donderdag gingen Guilbert en de zijnen mee het stemhokje in. En natuurlijk gingen ze mee in bed. Ik hoef nog net geen vier extra bordjes te dekken aan tafel, maar verder voelt het alsof ons gezin is verdubbeld. En dat geldt ook voor de stralende lach van onze Flo.

 

Dank aan Esther en Fleur voor hun hulp en mocht je een gat in de markt zoeken… ga Guilberts produceren. Ik weet zeker dat je er heel veel kinderen (en moeders) gelukkig mee gaat maken.

Door: May-Britt Mobach

Afbeelding van May-Britt Mobach